Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον ανάγνωσμα, όπου κατά μια έννοια ο ήρωας της ιστορίας – ενός στην ουσία εσωτερικού μονολόγου – θα μπορούσε να εκληφθεί και ως ο ίδιος ο συγγραφέας. ωστόσο, την πρώτη εντύπωση δεν την κερδίζει αυτή η και­νοτομία όσο η γλώσσα, η οποία θα έλεγε κανείς ότι… συμμετέχει στην ιστορία!

Εκδόσεις: Γαβριηλίδης

Σελ.: 229

Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον ανάγνωσμα, όπου κατά μια έννοια ο ήρωας της ιστορίας – ενός στην ουσία εσωτερικού μονολόγου – θα μπορούσε να εκληφθεί και ως ο ίδιος ο συγγραφέας. ωστόσο, την πρώτη εντύπωση δεν την κερδίζει αυτή η και­νοτομία όσο η γλώσσα, η οποία θα έλεγε κανείς ότι… συμμετέχει στην ιστορία! Ο συγγραφέας γράφει σε μια γλώσσα που πατά γερά στη λόγια και τη δημοτική παράδοση, μια γλώσσα που μένει ζωντανή στη λόγια μορφή της και ακριβής στη λαϊκή της εκδοχή. Ουσιαστικά, ωστόσο, το βιβλίο και οι ήρωές του – ενδιαφέροντες μέσα στην ασάφεια, την ωραιοποίησή τους, τη διακριτική τους απόσταση από την πραγματικότητα, τη ζυγι­ασμένη τους υπερβατική εκδοχή – βρίσκονται σε ένα πραγματικό αδιέξοδο. Η θέα στον ακάλυπτο δεν αφήνει πολλά περιθώρια! Το αδιέξοδο αυτό έρχονται να καλύψουν ιδέες παρμένες από άλλα βιβλία μακρινά και άλλους ήρωες αγαπημένους της παγκόσμιας λογοτεχνίας. ωστόσο, αυτό ίσως και να είναι το αδιέξοδο του ακαλύπτου: το πόσο μια εγχώρια ιστορία με τους δικούς της ήρωες και τα ιθαγενή της βάσανα και προβλήματα μπορεί να σηκώσει φιλοδοξίες που ξεπερνούν την εσω­τερικότητα των ηρώων και εξωτερικεύονται στις μεταξύ μας σχέσεις, στους δικούς μας δρόμους, στους δικούς μας έρωτες, στις εντός συνόρων υποθέσεις μας. Το βιβλίο του Κουβελάκη είναι το δίχως άλλο ένα αξιοπρόσεκτο βιβλίο, πιο απαιτη­τικό από τον συμβολισμό του κι έχει να κάνει με ένα ουσιαστικό κι ανομολόγητο τραύμα της ελλη­νικής γραφής. Το αν μπορεί η γλώσσα από μόνη της να αντεπεξέλθει με έναν ήρωα σαν τον Μισκιν ή αν μας λείπει συντριπτικά μια Αγία Πετρούπολη, με τους δρόμους της, τα πάρκα της και τις καταρα­μένες της ψυχές να ανεμίζουν στους δρόμους… Ένα βιβλίο ξεχωριστό.

Ξενοφών Μπρουντζάκης