◆ Κρότοι χειρών ενώ ο παραλογισμός της ψευδαισθήσεως πρωτοφάνηκε ως αστείρευτος σαρκασμός στα πρώτα λαλαγήματα των εκφωνητών.

Μυογράφημα
Στο μεγάλο λιβάδι τα ζώα έβοσκαν. Η χλόη μακρύγλωσση αυθαδίαζε και τα στόματα μπούκωναν την απλόχερη τροφή αναμασώντας με ευχαρίστηση πρωτοφανή την αλλοιωμένη γεύση.
Όλα τα είδη των χαρακτηρισμών που δίνουν οι αριθμοί στους πόδες, αφημένα στους αγρούς, αλαζονικά, καμαρωτά, ψηλά και κοντά, όμορφα και άσχημα, με την πολύφημη δοκησισοφία της εξουσίας να ξεχωρίζει σε μερικά.
Και όρνιθες πολλές αφηνιασμένες, προκλητικές και λάγνες, με τον επαναληπτικό μονοσύλλαβο ήχο της προκλήσεως, να αποζητούν ηχομιμητικώς την ικανοποίηση των ενστίκτων τους.
Πετεινοί αμέτρητοι, με ύφος περηφάνιας πολύχρωμης, πλουμιστοί και λυγεροί, κορδωμένοι τιτάνες της οξύνοιας και ασταμάτητοι πολυλογάδες, με το βλέμμα ξεσηκωμένο από την ακατάφραστη ορμή, παρακολουθούν το τοπίο επιλέγοντας το επόμενο θήραμα των κειμένων.
Τα νύχια να βγαίνουν, να ξύνουν το χώμα, φτερά να ξεπετιούνται και ένα μακρόσυρτο κουκουρίκου να σκορπά την ανατριχίλα στο απέραντο ζωολογικό τοπίο.
Και ένα ύφος της απάθειας, εκφραστική γοητεία της υπεροχής, με υπερυψωμένη κεφαλή και λοφίο με χάρτινες καταλήξεις, πέρασε αδιάφορα κοιτώντας τα πουπουλένια σώματα.
Και ξαφνικά οι φωνές έγιναν πολλές, σκόρπισαν την υστερία, φτεροκοπήματα και το κο κο κο να γίνεται ικετευτικό προσκλητήριο για την ασέλγεια.
Μειδίαμα ειρωνικό, βλέμμα προς τα πάνω, παιχνίδισμα των οφθαλμών, συγχαρητήρια πρόταση στα επουράνια για τη λαμπρότητα του δημιουργήματος.
Και να σέρνεται η χλαμύδα στο χώμα
Αναγράφοντας το μεγαλείο.
 
Τήγανον  
Ανάρτηση πολυλογίας
Σύμπλευση των εννοιών
Των παραδόσεων
Των συνδιαλέξεων
Ανταλλαγή της λήγουσας
Οξεία Περισπωμένη της φωτιάς
Στα συμφραζόμενα το ρήμα
Χαίρομαι
Απολαμβάνω
Δίνω και παίρνω
Τη μοναδική Εκ των αισθήσεων
Τη γεύση Των σωμάτων
Την ουσία
Και πίνω
Την ευλογία
Υπερυψώνοντας
Στην ευχή
Το επίθετο στον χειμώνα