Το πέρασμά της από τη χώρα μας υπήρξε σύντομο, όχι όμως και οι εντυπώσεις που άφησε πίσω της. Ο λόγος για τη Maria Esther Aldunate del Campo ή τη Rosita Serrano (1912 – 1997), όπως ήταν το καλλιτεχνικό της όνομα.

Η Χιλιανή τραγουδίστρια Rosita Serrano
Η Rosita Serrano γεννήθηκε στην πόλη Quilpue της Χιλής, που είναι γνωστή και ως «Πόλη του Ηλίου» (Ciudad del Sol), στις 10 Ιουνίου 1912. Οι γονείς της ήταν ο Hector Aldunate Cordovés και η Sofia del Campo. Ο πατέρας της υπηρέτησε ως διπλωματικός υπάλληλος της Χιλής και η μητέρα της ήταν μια διεθνούς φήμης σοπράνο, η οποία τραγούδησε σε μεγάλα μουσικά κέντρα σε όλο τον κόσμο και στις Ηνωμένες Πολιτείες ως καλλιτέχνης της δισκογραφικής εταιρείας Victor Red Seal.
Στα πρώτα της καλλιτεχνικά βήματα, η Rosita είχε τη συμπαράσταση της μητέρας της, η οποία συνόδεψε την κόρη της στην πρώτη της έξοδο προς την Ευρώπη, για να βρεθεί μέσω Πορτογαλίας στη Γαλλία και από εκεί, το 1936, στο Βερολίνο, όπου οι εθνικοσοσιαλιστές του Χίτλερ είχαν καταλάβει την εξουσία και οργάνωσαν μάλιστα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Αυγούστου, προσελκύοντας το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Στο Βερολίνο, όπου η καλλιτεχνική δραστηριότητα βρισκόταν στο απόγειό της εκείνη την εποχή, η Rosita Serrano δεν περνά απαρατήρητη, μια και εμφανίζεται στις μεγαλύτερες θεατρικές αίθουσες, παρουσιάζοντας το εξωτικό για τα βερολινέζικα γούστα ρεπερτόριο της χιλιανής μουσικής σκηνής. Σε μια από αυτές τις παραστάσεις προσελκύει το ενδιαφέρον του Γερμανού συνθέτη Peter Kreuder. Ο Γερμανός μουσικός την πείθει να υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας με τη γερμανική δισκογραφική εταιρεία Telefunken.
Η Γερμανία φαίνεται να ταιριάζει στη νεαρή και ωραία σοπράνο, η οποία αρχίζει από σκηνής να κλέβει τις γερμανικές καρδιές. Η μια επιτυχία διαδέχεται την άλλη! Η Serrano αρχίζει να τραγουδά και στα γερμανικά κολακεύοντας ακόμα περισσότερο τους Βερολινέζους. Η καριέρα της μάλιστα θα λάβει τέτοιες διαστάσεις, που θα την κάνουν να μεταπηδήσει για ένα διάστημα και στον κινηματογράφο, τη στιγμή που η Γερμανία άρχιζε τις πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον της Ευρώπης. Το 1941 και ενώ οι ναζί ρίχνουν τη βαριά σκιά τους σε όλα τα ανοιχτά μέτωπα, μεταφέροντας σε όλη την ήπειρο τον εφιάλτη του πολέμου, η Serrano γίνεται η αγαπημένη τραγουδίστρια του Γκέμπελς.
Η γνωριμία της με τον πανίσχυρο αρχηγό της προπαγάνδας του Τρίτου Ράιχ δεν θα περάσει ανεκμετάλλευτη εκείνη την περίοδο, ωστόσο θα αποτελέσει βαριά υποθήκη για το μέλλον της. Με τη μεσολάβηση του Γκέμπελς δίνει μια σειρά συναυλιών σε ραδιοφωνικές εκπομπές για τη Βέρμαχτ. Μάλιστα το 1940 το τραγούδι της «La Paloma» γίνεται το δημοφιλέστερο άκουσμα στη Γερμανία. Η οπερετική χροιά της φωνής της γίνεται το σήμα κατατεθέν που της χαρίζει αναγνωρισιμότητα και καλλιτεχνική ταυτότητα. Η οικεία πλέον χροιά της φωνής της ενθουσιάζει τους ακροατές και όλοι θεωρούν το στυλ της κάτι ανάμεσα σε αφρικανική τζαζ και αμερικανικό μπλουζ.

Επόμενος σταθμός η Ελλάδα!
Η Χιλιανή τραγουδίστρια, της οποίας η πολυτάραχη ζωή άφησε και στη χώρα μας το δικό της χαρακτηριστικό στίγμα, ήταν ήδη γνωστή στα μέρη μας. Η συνεργασία της με τους ναζί είχε σαν αποτέλεσμα τα τραγούδια της να ακούγονται σε όλη τη διάρκεια της κατοχής από το ραδιόφωνο. Η ίδια ακολουθώντας τη φήμη της, επισκέπτεται την πολλαπλώς ακόμα χειμαζόμενη πατρίδα μας το 1946. Η αιτία της επίσκεψής της ήταν επαγγελματική. Είχε κλείσει συμφωνία για μια σειρά παραστάσεων στο νυχτερινό κέντρο «Αριζόνα». Ο ερχομός της δεν πέρασε απαρατήρητος από τον Τύπο, ο οποίος την υποδέχτηκε σαν κανονική σταρ. Τέτοια υπήρξε η εντύπωση της παρουσίας της στην αθηναϊκή κοινωνία, που ακόμα κι ο Σπύρος Μελάς της αφιέρωσε το πρωτοσέλιδο χρονογράφημά του! Ο συγγραφέας Μελάς έκανε λόγο για «μεγάλα ιριδίζοντα μάτια»!
Η 32χρονη καλλονή τραγουδίστρια δεν δυσκολεύεται να γοητεύσει με την παρουσία της τους πάντες. Οι παραστάσεις της στη νυχτερινή Αθήνα γίνονται σημείο αναφοράς κι όλοι έχουν στραμμένο το ενδιαφέρον τους στο «Αηδόνι της Χιλής»! Η εκμαυλίστρια των αισθημάτων, όπως αποκαλέστηκε η καλλίφωνος Χιλιανή, ξεσηκώνει θύελλες ανάμεσα στον ανδρικό πληθυσμό. Η παρουσία της δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Δεν είναι ακριβώς γνωστό πώς σχετίστηκε με την εγχώρια ντίβα της εποχής Σοφία Βέμπο, ωστόσο οι δυο καλλιτέχνιδες συνεργάστηκαν σε διάφορες συναυλίες, οι οποίες έγιναν για φιλανθρωπικό σκοπό.
Στην Ελλάδα η Χιλιανή ντίβα δεν δυσκολεύεται να δημιουργήσει γύρω από το πρόσωπό της έναν ολόκληρο κύκλο, ο οποίος κατά βάση αποτελείται από καλλιτέχνες και… όχι μόνο, μιας και κάθε είδους μεγαλόσχημος της εποχής δεν αρνούνταν ουδόλως να τη γνωρίσει από κοντά. Εκείνη την εποχή συνεργάστηκε με τον σημαντικό μουσικό Γιάννη Σπάρτακο και ως ζευγάρι ερωτικό και καλλιτεχνικό πραγματοποίησαν πολύχρονη τουρνέ ανά τον κόσμο.

Η επιστροφή
Η Rosita Serrano επιστρέφει στη χώρα μας περίπου μια πενταετία μετά την πρώτη της επίσκεψη. Κι αυτή τη φορά, το 1951, η επίσκεψή της είναι επεισοδιακή, ωστόσο για διαφορετικούς λόγους. Όπως είπαμε και πιο πάνω, η Rosita Serrano είχε συνεργαστεί και με τη Σοφία Βέμπο, η οποία την είχε συστήσει σε διάφορα εξέχοντα μέλη της αθηναϊκής κοινωνίας, μεταξύ δε αυτών και στον αείμνηστο Γεώργιο Παπανδρέου, ο οποίος μόλις πριν από έναν χρόνο είχε ιδρύσει κόμμα με το οποίο συμμετείχε ως αντιπρόεδρος στην ελληνική κυβέρνηση, με πρωθυπουργούς τον Σοφοκλή Βενιζέλο και τον Νικόλαο Πλαστήρα.
Η πρόσκληση από το Καστρί δεν άργησε να έρθει, κι έτσι ένα βράδυ η Σοφία Βέμπο με την αδελφή της Αλίκη, ο Μίμης Τραϊφόρος, ο ενδυματολόγος Σκαλιντώ και η δημοφιλής Rosita Serrano βρέθηκαν στην ιστορική βίλα του Γεωργίου Παπανδρέου. Λεπτομέρειες από το τρικούβερτο πάρτι που ακολούθησε δεν έγιναν γνωστές, ωστόσο γνωστά έγιναν τα αποτελέσματα αυτού του… ιστορικού ξεφαντώματος. Στην επιστροφή προς την Αθήνα – ξημερώματα πλέον – η Rosita Serrano οδηγούσε μια Σεβρολέτ καμπριολέ, η οποία ξέφυγε από τον δρόμο και καθώς η τραγουδίστρια έχασε τον έλεγχο, όλη μαζί η εύθυμη παρέα βρέθηκε στα… χωράφια. Καθώς φαίνεται το ατύχημα δεν ήταν σοβαρό και κατόρθωσαν να συνεχίσουν· ωστόσο, φτάνοντας στο ύψος της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα η δημοφιλής τραγουδίστρια, διατελούσα προφανώς εν ευθυμία, συγκρούστηκε με σφοδρότητα με το λεωφορείο της γραμμής Μπογιατίου. Οι επιβάτες του λεωφορείου γλίτωσαν με μικροτραυματισμούς…
Παρά τις προσπάθειες να μην λάβει η υπόθεση διαστάσεις, τα πράγματα ξέφυγαν από τον έλεγχο και η ιστορία δημοσιοποιήθηκε. Μάλιστα, ο Παπανδρέου αναγκάστηκε να στείλει επίσημα επιστολή διάψευσης, υποστηρίζοντας πως δεν επρόκειτο για «κραιπάλη» αλλά για… κοινωνική εκδήλωση!

Τα παραλειπόμενα… της «κοινωνικής εκδήλωσης»
Καθώς αποδείχτηκε τελικά, η ιστορία δεν έληξε με τη διευκρινιστική επιστολή του Παπανδρέου. Η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια και η Rosita Serrano, η οποία στο μεταξύ είχε φύγει από τη χώρα, καταδικάστηκε ερήμην σε τέσσερις μήνες φυλάκιση. Δύο χρόνια αργότερα, το 1953, όταν επισκέφτηκε για τρίτη φορά την Αθήνα, εκδικάστηκε η έφεσή της και η τραγουδίστρια αθωώθηκε. Η αθώωσή της δεν πέρασε επίσης απαρατήρητη, μια και πολλοί ήταν εκείνοι οι οποίοι μίλησαν για σκανδαλώδεις άνωθεν παρεμβάσεις…
Όπως αναφέρει κι ο Σκιαδάς στον «Μικρό Ρωμηό», «πολλά χρόνια αργότερα, η ποιήτρια Βαλεντίνη Ποταμιάνου, εγγονή της Μιράντας Μυράτ και κόρη της Κυβέλης Θεοχάρη, θα αποκαλύψει πως η… “κοινωνική” σχέση του Γ. Παπανδρέου με την εξωτική Σεράνο υπήρξε η αφορμή για να αποφασίσει η Κυβέλη τον χωρισμό τους…»!

Η γλύκα της Serrano έγινε πάστα!
Έκτοτε η γλυκιά και… ζημιάρα Serrano ήλθε τουλάχιστον δύο ακόμη φορές στην πατρίδα μας, με τελευταία – μάλλον – το 1960, για να συμμετάσχει στο αποκριάτικο πρόγραμμα του περίφημου Roxy Club της οδού Όθωνος.
Το σημαντικότερο, κατά την ταπεινή μας γνώμη, και… νοστιμότερο είναι η μαρτυρία που συνδέει τη Serrano με τη γνωστή σε όλους μας πάστα Serrano: Ο θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος Νίκος Καμπάνης έγραψε ότι η καλλιτέχνιδα σύχναζε σε κάποιο ζαχαροπλαστείο της Φωκίωνος Νέγρη – η οδός ήταν τότε στέκι θεατρανθρώπων – και ο επιχειρηματίας του καταστήματος, γοητευμένος από την παρουσία της, βάφτισε έτσι τη σοκολατίνα! Ωστόσο, σώζονται και άλλες εκδοχές για το όνομά της…
Η Serrano πέρασε τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής της στην πατρίδα της. Οι συμπατριώτες της δεν της συγχώρησαν ποτέ τα χρόνια της καριέρας της στη Γερμανία, την εποχή των ναζί. Έφυγε από τη ζωή πάμπτωχη, στο Σαντιάγο της Χιλής, στις 6 Απριλίου 1997, και οι βιογράφοι της αγνοούν εντελώς την παρουσία της στην Ελλάδα…