[1] Μάλιστα χρησιμοποιούμε τον όρο τεχνοκράτης επιτιμητικά. Όμως τεχνοκράτης είναι αυτός που ασχολείται με την τεχνική του και μόνο, π.χ. με τις τράπεζες και μόνο αν είναι τραπεζίτης, με το χρηματιστήριο και μόνο αν είναι χρηματιστής, με τις κοινωνικές δομές και συμπεριφορές αν είναι κοινωνιολόγος κ.λπ.. Αν πράττει όμως έτσι, μη εντάσσοντας δηλ. στη σκέψη του τις ολικές διαστάσεις των επί μέρους, είναι απλώς κακός επιστήμων, κακός εργοδότης αλλά και κακός εραστής: κεφαλαιοκράτης είναι αυτός που ασχολείται με το κεφάλαιο και μόνο, φαλλοκράτης αυτός που ασχολείται με τον φαλλό του και μόνο, κ.λπ.

[2] Φουκουγιάμα Φ.

[3] Πληροφορούμε τους μη έχοντες ανάλογη εμπειρία, πως στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου δεν γίνονται μαθήματα (στην κυριολεξία) λίγους μήνες προ των πανελληνίων εξετάσεων, για να πηγαίνουν απρόσκοπτα οι μαθητές στα (ιδιωτικά) φροντιστήρια (κατά τη συντριπτική τους πλειονότητα). Στηλιτεύουμε το γεγονός ότι εισέρχονται στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ υποψήφιοι με βαθμολογία 3 στα 20. Γιατί δεν διερωτώμεθα, εμείς και η Πολιτεία, πως αυτά τα παιδιά πήραν απολυτήριο Λυκείου;

[4] «Έγκριτοι» αναλυτές στηλιτεύουν πως στη Βουλή ακούγονται τέτοιες «ακραίες» εκφράσεις, όπως «προδότες», «πουλημένοι», «τρομοκράτες», «ανίκανοι», κ.λπ. Προσωπικά δεν βρίσκω άλλους «καθώς πρέπει» χαρακτηρισμούς για ενέργειες πολιτικών μας, αν θέλουμε να πούμε την αλήθεια. Δεν υπάρχουν ακραίες και απρεπείς εκφράσεις, υπάρχουν απρεπείς πολιτικοί, που δεν μπορούν παρά να χαρακτηριστούν έτσι.