Ήταν, θυμάμαι, μια περίεργη μέρα. Η πόλη άδειαζε σιγά – σιγά. Κι όσοι ακόμα κάθονταν σε καφενεία ή στέκονταν στην άκρη της πλατείας, μιλούσαν πνιχτά. Ήταν μια μέρα που έμοιαζε βράδυ
Ήταν, θυμάμαι, μια περίεργη μέρα. Η πόλη άδειαζε σιγά – σιγά. Κι όσοι ακόμα κάθονταν σε καφενεία ή στέκονταν στην άκρη της πλατείας, μιλούσαν πνιχτά. Ήταν μια μέρα που έμοιαζε βράδυ