Το έργο της χρεοκοπίας για την Ελλάδα και την Ιστορία της είναι γνωστό και διόλου πρωτόγνωρο, όπως και αυτό των αντιδράσεων, της έξαρσης του λαϊκισμού, του πατριωτισμού και της εθνικής ευθιξίας.

Το έργο της χρεοκοπίας για την Ελλάδα και την Ιστορία της είναι γνωστό και διόλου πρωτόγνωρο, όπως και αυτό των αντιδράσεων, της έξαρσης του λαϊκισμού, του πατριωτισμού και της εθνικής ευθιξίας. Όλα είναι… déjà vu, με απελπιστικές ομοιότητες στις αντιδράσεις… αλλά δυστυχώς και στα λάθη που ανατρέπουν μια διδακτική βεβαιότητα: ότι η Ιστορία διδάσκει – όταν δεν επαναλαμβάνεται! Όπως, λοιπόν, και σε παλαιότερες εποχές, έτσι και σήμερα δεν λείπουν οι ακρότητες, οι γελοιότητες και κυρίως ο εν αφθονία «ελληνικός πατριωτισμός». Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας επιχειρεί να αναδείξει μιαν από τις πλέον ουσιώδεις πλευρές της κρίσης: αυτήν της γενικευμένης ακρισίας με την οποία το σύνολο του πολιτικού – οικονομικού μας συστήματος αντιμετώπισε αυτό το σοβαρό και δυσεπίλυτο πρόβλημα της κρίσης χρέους της χώρας. Αντί άλλης σοβαρής και αξιόπιστης λύσης, ανεδείχθη ο φθηνός πατριωτισμός της δεκάρας, η διάτρητη εθνική υπερηφάνεια, ο απύθμενος λαϊκισμός, οι κραυγές, οι φωνασκίες και τέλος οι φασιστικές χειροδικίες (σε όλη την κλίμακα ανάπτυξής τους) ως μέσο επίλυσης της κρίσης. Μέσα από ελάχιστες και μικρές αλήθειες, όπως εύστοχα επισημαίνει ο συγγραφέας, αναπτύχθηκε μια βιομηχανία – παράγκα αντίστασης, που επιστρατεύει τερατολογίες, μεγαλειώδεις αφέλειες, και ό,τι τέλος πάντων φρικαλέο αντιστρατεύεται την πρωταρχική ανάγκη, το πάθημα να γίνει επιτέλους μάθημα, προκειμένου να ερμηνευθεί η κρίση με ανυπόστατους μύθους, προκαταλήψεις και στερεότυπες ιδεοληψίες.