Οικονοµικά και πολιτικά συµφέροντα σκοτώνουν τους «µεταφορείς» της ζωής στο όνοµα επικίνδυνων φυτοφαρµάκων και δισεκατοµµυρίων ευρώ.

 
Φυτοφάρμακα – δολοφόνοι
 
Τρία είναι τα φυτοφάρμακα – επτά για τις μελισσοκομικές και περιβαλλοντικές οργανώσεις – που, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ευθύνονται για τη μαζική θανάτωση δισεκατομμυρίων μελισσών τα τελευταία 7 επτά χρόνια. Πρόκειται για τα διασυστηματικά εντομοκτόνα, γνωστά και ως νεονικοτινοειδή φυτοφάρμακα, των εταιρειών Bayer και Syngenta, και συγκεκριμένα το imidacloprid, το clothianidin και το thiamethoxam.
 
Τα συγκεκριμένα φυτοφάρμακα έχουν την ιδιότητα να κυκλοφορούν σε όλα τα μέρη του φυτού, σε αντίθεση με τα συμβατικά που απλώς ψεκάζονται στα φυτά. Η «λογική» αυτών των φυτοφαρμάκων είναι ότι, κυκλοφορώντας σε όλα τα μέρη του φυτού, σκοτώνουν τα επιβλαβή έντομα σε όλη τη διάρκεια ζωής του φυτού.
 
Η καινούργια αυτή οικογένεια εντομοκτόνων επενδύεται στους σπόρους με ειδική επεξεργασία έτσι ώστε ολόκληρη η ποσότητα να περνά στο φυτό. Η ιδιότητα, όμως, αυτή, όπως αποδεικνύουν τώρα οι επιστημονικές έρευνες, έχει ως αποτέλεσμα, εκτός από τα βλαβερά για τα φυτά έντομα, να εξολοθρεύουν και τα άκρως χρήσιμα και απαραίτητα, όπως είναι οι μέλισσες, οι αγριομέλισσες, οι βομβίνοι και οι πεταλούδες. Αυτό συμβαίνει γιατί τα εντομοκτόνα εντοπίζονται και στο νέκταρ και στη γύρη, ακόμα και στον λεγόμενο «ιδρώτα» των φυτών που παράγεται με τη διαπνοή τους, σε όλους δηλαδή τους χυμούς που συλλέγουν οι επικονιαστές για να εκτελέσουν την αναντικατάστατη λειτουργία της γονιμοποίησης των φυτών.
Οι επιστήμονες επισημαίνουν ακόμα ότι τα νεονικοτινοειδή φυτοφάρμακα έχουν:
 
– Υψηλή τοξικότητα, 7.000 φορές περισσότερο από εκείνη του DDT, στην κλίμακα ng (δισεκατομμυριοστών του γραμμαρίου) του φυτοφαρμάκου ανά μέλισσα.
– Μεγάλη διάρκεια παραμονής στο περιβάλλον.
– Υδατοδιαλυτή ιδιότητα, με αποτέλεσμα να εντοπίζονται και στα υπόγεια ύδατα.
 
Μελέτες που έχουν γίνει από Βρετανούς και Γάλλους επιστήμονες απέδειξαν τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζουν τα διασυστηματικά φυτοφάρμακα τις μέλισσες και γενικότερα όλους του επικονιαστές. Συγκεκριμένα, διαπίστωσαν ότι, ακόμα και όταν η έκθεσή τους στα συγκεκριμένα φυτοφάρμακα ήταν σε όχι υψηλά επίπεδα υπήρχε μεγάλη καθυστέρηση στην ανάπτυξη του πληθυσμού των εντόμων. Αποικίες μελισσών που είχαν εκτεθεί στα φυτοφάρμακα παρήγαν έως και κατά 85% λιγότερες βασίλισσες σε σύγκριση με αποικίες που δεν είχαν εκτεθεί στα νεονικοτινοειδή, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται άμεσα η δημιουργία νέων αποικιών μελισσών. Οι μελέτες έδειξαν ακόμα ότι τα συγκεκριμένα φυτοφάρμακα επηρεάζουν και την ικανότητα πλοήγησης των μελισσών, αφού διαπίστωσαν ότι οι μέλισσες που είχαν εκτεθεί σε αυτά τα εντομοκτόνα είχαν λιγότερες πιθανότητες να επιστρέψουν στην κυψέλη τους μετά τη συλλογή της τροφής.