Οι οικονομολόγοι σήμερα δείχνουν ελλιπή γνώση ακόμα και της πρόσφατης Ιστορίας, με αποτέλεσμα δύο σοβαρότατες, κατά τη γνώμη μου, ελλείψεις στη σκέψη τους.

Πάντως, σε κάθε περίπτωση, οι σημερινοί οικονομολόγοι δεν κάνουν άλλο παρά να υπηρετούν το ισχύον χρηματοπιστωτικό σύστημα, αυτό που καταδήλως οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μία νέου τύπου φεουδαρχία. Αυτό το χρηματοπιστωτικό σύστημα-απόλυτη-αλήθεια σπούδασαν στα πανεπιστήμιά τους, πήραν και διδακτορικά για να δουλέψουν επιτυχώς μέσα σε αυτό. Οποιαδήποτε άρνηση της αλήθειας του είναι αδιανόητη. Μέσα σε αυτό ψάχνουμε να δούμε αν μας συμφέρει ή δεν μας συμφέρει να επιστρέψουμε στη δραχμή, με αυτό ως απαράβατο συζητάμε για το τι πρέπει να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε την «κρίση» κ.λπ. Είναι χαρακτηριστικό πως όλοι εξανέστησαν στο ενδεχόμενο άρσης της ασφάλειας των μεγάλων καταθέσεων στην Κύπρο. Όλοι εξανέστησαν με τη σαφώς δημοκρατική άποψη να μην πληρώνουν τις τραπεζικές ατασθαλίες τα ασφαλιστικά ταμεία του λαού, αλλά οι καταθέτες που επιδιώκουν κέρδος από χρήματα που τα αφήνουν να κάθονται, χρήματα τα οποία οι τραπεζίτες μοχλεύουν για να κερδοσκοπήσουν – αν όχι κλέψουν –, με τελικούς ζημιωμένους την ίδια την παραγωγική διαδικασία και τους εργαζομένους, που χάριν αυτών αναπτύσσονται οι κοινωνίες. Η άποψη του Ντάισελμπλουμ είναι άποψη ηθικά, κοινωνικά και αναπτυξιακά σωστή. Βεβαίως, αυτά τα είπε για να κατευθυνθούν όλα τα χρήματα στη Γερμανία. Αλλά γιατί, αντί να αρνούμαστε αυτήν τη σωστή άποψή του, να μην απαιτήσουμε όλες οι τράπεζες να λειτουργούν επί ίσοις όροις και να επανέλθουν στην πραγματική αποστολή τους; Τρόπους γι’ αυτό έχουμε (6), αν το θελήσουμε βεβαίως και αν πρώτα οι λαοί πληροφορηθούν την ουσία των τεκταινομένων και πάψουν να παρασύρονται από τους επαγγελματίες προπαγανδιστές – οικονομολόγους και «σωτήρες», που ίσως και ανιδιοτελώς μας εγκλωβίζουν στο υφιστάμενο τραπεζικό σύστημα (ξεκινώντας με τη διαβεβαίωση περί του οριστικού τέλους της Ενωμένης Ευρώπης). Τελικώς, δύο δρόμοι υπάρχουν: ή οι τράπεζες λειτουργούν προς διευκόλυνση της παραγωγής ή λειτουργούν προς διευκόλυνση των τοκιστών και σουλατσαδόρων – με τελική κατάληξη την επικράτηση της νέας φεουδαρχίας. Φοβάμαι πως οι οικονομολόγοι υπερασπίζονται το δεύτερο, αυτό άλλωστε σπούδασαν (;) ή τουλάχιστον νομίζουν πως σπούδασαν.
 
1 Κ. Καστοριάδης, «Η φαντασιακή θέσμιση των κοινωνιών», εκδ. Κέδρος-Ράππα.

2 Το ίδιο και ο αρχιεπίσκοπος της Κύπρου, καθόλου τυχαίο και αυτό – δεν ξέρω τι άποψη έχει η Εκκλησία της Ελλάδος.

3 S. Huntington, «Σύγκρουση Ανατολής – Δύσης», Εναλλακτικές Εκδόσεις, 1998.

4 Οι παλιοί πολιτικοί φαίνεται πως το γνώριζαν αυτό και το εκμεταλλεύτηκαν επ’ ωφελεία της χώρας μας. Οι σημερινοί πολιτικοί είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ανίδεοι και ανεπαρκείς.

5 Ν. Χιωτίνης, «Η ανολοκλήρωτη ελληνική ανασύνταξη», «Το Ποντίκι», 22.3.2013.

6 Π.χ. διαχωρισμός επενδυτικών και εμπορικών κεφαλαίων, επιβολή κανόνων λειτουργίας όλων των τραπεζών, για να πάψουν να τζογάρουν τα χρήματα των καταθετών για ίδιον όφελος, κοινή αντιμετώπιση όλων των χρεοκοπημένων τραπεζών (συμπεριλαμβανομένων των γερμανικών) με αυστηρότατο έλεγχο και εν συνεχεία εγγυοδοσία από την Κεντρική Τράπεζα, η οποία θα «πολιτικοποιηθεί», τελική πολιτική και οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης. Αν δεν γίνουν αυτά αμέσως, η Ευρώπη θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη.