Τα ’φερε από ’δώ, τα πήγε από ’κεί… τα κατάφερε τελικά ο κλήρος στο Ιράν να δώσει στο καθεστώς μια μεγάλη παράταση ζωής.

Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, η εκλογή Ροχανί εξουδετερώνει – σε πρώτη φάση τουλάχιστον – τις όποιες πιθανότητες επανάληψης του αιματοκυλισμένου κινήματος αμφισβήτησης που είχε ξεσπάσει μετά την επανεκλογή του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ το 2009. Ο πανίσχυρος κλήρος κατάφερε με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: Από τη μία πλευρά, ο Ροχανί συμβολίζει τη συνέχιση της παντοδυναμίας του κλήρου (καθώς δεν πρόκειται να του εναντιωθεί δημοσίως) βάζοντας τέλος στο μπρα-ντε-φερ που είχε ξεκινήσει ο Αχμαντινετζάντ, ο οποίος ήθελε να ενισχύσει την προεδρία (με αιχμή του δόρατος την Επαναστατική Φρουρά). Από την άλλη, ο νέος πρόεδρος εμφανίζεται ως μετριοπαθής «γεφυροποιός» ανάμεσα στους σκληροπυρηνικούς και τους μεταρρυθμιστές της πολιτικής ελίτ, με αποτέλεσμα να θεωρείται από τους αναλυτές ο πλέον κατάλληλος για να διασφαλίσει την πολιτική σταθερότητα.
Ωστόσο, οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει παραμένουν… οι ίδιες και ο χρόνος μετράει αντίστροφα σε σχεδόν όλα τα μέτωπα:
Πρώτον, η ισχυροποίηση των σουνιτών απειλεί με απομόνωση την Τεχεράνη: ο εμφύλιος που μαίνεται στη Συρία και η έκρυθμη κατάσταση στο Ιράκ ενδεχομένως να οδηγήσουν σε «διάλυση» τη σφαίρα επιρροής της Τεχεράνης. Ο Ροχανί μπορεί μεν να είναι «μετριοπαθής», αλλά σίγουρα δεν θα είναι αυτός που θα αποσύρει τη στήριξη του Ιράν στα αδελφικά καθεστώτα.
Δεύτερον, το περιβόητο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν συνεχίζει να αποτελεί το βασικότερο αγκάθι στις σχέσεις της χώρας με τη Δύση. Ο νέος πρόεδρος, ο οποίος υπηρέτησε και στη θέση του διαπραγματευτή για τα πυρηνικά από το 2003 έως το 2005, αναμένεται να είναι πιο διαλλακτικός και ίσως επιδιώξει να ρίξει τους τόνους… Όμως τίποτα δεν προμηνύει υπαναχώρηση από τις κόκκινες γραμμές της Τεχεράνης. Με άλλα λόγια, ο νέος πρόεδρος είναι απίθανο να δεχτεί τη διακοπή του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Προβλήματα επιβίωσης
Ο Ροχανί αναλαμβάνει τα ηνία της χώρας σε μια περίοδο που η τελευταία έχει γίνει στόχος επανειλημμένων και διαδοχικών κυρώσεων που έχουν τσακίσει την οικονομία και την κοινωνία. Παρά το γεγονός ότι το Ιράν συνεχίζει να εξάγει πετρέλαιο προς ορισμένες αγορές – κυρίως σε Κίνα και Ινδία –, η οικονομία έχει δεχθεί ιδιαίτερα ισχυρά πλήγματα, ο πληθωρισμός καλπάζει και μεγάλες κοινωνικές ομάδες αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα επιβίωσης.