Τα 91 του χρόνια έκλεισε το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Μανώλης Γλέζος.

Στην αρχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ζήτησε να ενταχθεί στον Ελληνικό στρατό στο αλβανικό μέτωπο, αλλά απορρίφθηκε επειδή ήταν μικρότερος από την ηλικία στράτευσης. Κατά τη διάρκεια της κατοχής εργάζεται στον δήμο της Αθήνας και στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, ενώ παράλληλα συμμετέχει ενεργά στην αντίσταση, μέσα από τις απελευθερωτικές οργανώσεις των νέων(ΟΚΝΕ,ΕΑΜ ΝΕΩΝ και ΕΠΟΝ) με αποτέλεσμα να υποστεί πολλές διώξεις και φυλακίσεις. Τη νύκτα της 30ης Μαΐου, ξημερώνοντας η 31η Μαΐου του 1941, αυτός και ο Απόστολος Σάντας αφαίρεσαν τη Γερμανική πολεμική σημαία του Γ΄ Ράιχ, που κυμάτιζε σε ιστό στην Ακρόπολη Αθηνών.

Μάλιστα ο Γάλλος στρατηγός Ντε Γκωλ χαρακτήρισε τον Μανώλη Γλέζο ως "Πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης". Βέβαια το ναζιστικό καθεστώς αποκρίθηκε με την αναζήτηση και καταδίκη των υπευθύνων (του Γλέζου και του Σάντα) ερήμην σε θάνατο από το γερμανικό στρατοδικείο. Έτσι ξεκίνησε μια εκτεταμένη αναζήτηση όπου και τελικά, σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 24 Μαρτίου του 1942 ο Μ. Γλέζος και ο συνεργός του συλλαμβάνονται από Γερμανικό κλιμάκιο και φυλακίζονται στις φυλακές Αβέρωφ. Εκεί ο Γλέζος εξαιτίας απάνθρωπων βασανιστηρίων προσβλήθηκε από φυματίωση βαριάς μορφής οπότε και αφέθηκε ελεύθερος.

Στις 21 Απριλίου του 1943 συλλαμβάνεται και πάλι αυτή τη φορά από τους Ιταλούς κατακτητές για την ενάντιά τους δράση του, οπότε και παρέμεινε στη φυλακή για τρεις μήνες. Έξι μόλις μήνες μετά την απελευθέρωσή του από τους Ιταλούς, στις 7 Φεβρουαρίου του 1944 συλλαμβάνεται πάλι, αυτή τη φορά από συνεργάτες των κατακτητών, για "επικίνδυνη αντεθνική δράση" και φυλακίζεται για 7,5 μήνες. Κατάφερε τελικά να δραπετεύσει στις 21 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους.

Μετά την απελευθέρωση ο Μανώλης Γλέζος εργάσθηκε συντάκτης στην εφημερίδα "Ριζοσπάστης" μέχρι τις 10 Αυγούστου του 1947, οπότε και ανέλαβε αρχισυντάκτης και υπεύθυνος της έκδοσης της εφημερίδας μέχρι το κλείσιμό της από τις ελληνικές Αρχές.

Οι πολλές ποινές θανάτου που του είχαν επιβληθεί δεν εκτελέσθηκαν, λόγω της δημόσιας κατακραυγής του Ελληνικού λαού και της Διεθνούς κοινής γνώμης και τελικά μετατράπηκαν σε μια καταδίκη σε "ισόβια δεσμά" το 1950, όπου τελικά ούτε και αυτή η ποινή εκτελέστηκε.

Διετέλεσε πρόεδρος της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ), ενώ στις βουλευτικές εκλογές του 1981 και του 1985, εκλέγεται βουλευτής Αθηνών με το ΠΑΣΟΚ. Το 1984 έγινε και μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ενω στις βουλευτικές του 1985 εξελέγη στην Β' Πειραιώς πάλι με το ΠΑΣΟΚ.
 
Το 2000 κατεβαίνει ξανά υποψήφιος στις εθνικές εκλογές με τον Συνασπισμό αυτήν την φορά, ενώ το 2002 δημιούργησε και την πολιτική ομάδα, «Ενεργοί Πολίτες» η οποία συμμετείχε στις βουλευτικές εκλογές του 2004 μαζί με άλλα κόμματα στην εκλογική διαδικασία μέσω του ΣΥΡΙΖΑ.
 
Το 2012 εξελέγη εκ νεόυ στη Βουλή με τον ΣΥΡΙΖΑ.