Για τις ανάγκες της μεγάλης ευρωπαϊκής συμπαραγωγής, η κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Πασκάλ Μερσιέ διαθέτει έναν Άγγλο σταρ στον ρόλο ενός Ελβετού, που συναντά Πορτογάλους ερμηνευμένους από Γερμανούς ηθοποιούς, αλλά και μια Σουηδή της οποίας τη νεαρή εκδοχή ερμηνεύει μια Γαλλίδα. 

Αυτό δε θα ήταν απαραιτήτως καταστροφικό από μόνο του, αν δεν παντρευόταν με μια επίπεδη και ανέμπνευστη σκηνοθεσία από το (δις βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα, παρακαλώ) Μπιλ Όγκουστ που ισοπεδώνει τις αρετές του μυθιστορήματος σε ένα έργο πομπώδες και ναρκισσιστικά τεχνητό.

Κλασικό δείγμα του τυποποιημένα άρτιου «σινεμά ποιότητας», το «Νυχτερινό τραίνο για τη Λισαβόνα» μετατρέπει την περιπετειώδη απόδραση ενός Ελβετού καθηγητή σε ένα μονότονο γαϊτανάκι από φλας μπακ, που περισσότερο προκαλεί την ανώδυνη απόλαυση μιας τουριστικής επίσκεψης στην Πορτογαλία του κοντινού παρελθόντος.

Μια συσσώρευση δήθεν ποιητικών εικόνων, με την ποίηση να απουσιάζει.