• Θλιβερός ο ενεστώτας αποκαλύπτεται.

Mυογράφημα
 
Τα δάχτυλα όργωσαν στα κατάμαυρα μαλλιά τη φιλαρέσκεια. Έγειρε στα δεξιά και το βλέμμα πήρε τις εκφράσεις όλου του χρόνου, του πόθου των υγρών εικόνων.
Μετά ξανά στα αριστερά στο λίκνισμα του καστανού γύρω απ’ τον λαιμό.
Στο γυμνό σώμα τα σημάδια απ’ τα αγγίγματα μικρά σημειώματα, σκούρα αποτυπώματα, κάποιες φωνές στα ξεχασμένα.
Στο πρόσωπο η μοναξιά να καθρεπτίζεται.
Στο μεγάλο σαλόνι με τα σκεπασμένα έπιπλα.
Στο παράθυρο με το μισόκλειστο εξώφυλλο, με τη σκιά να βγαίνει απ’ τα σωθικά και στον καθρέπτη να ξεχωρίζει η όραση τα απαραίτητα.
Στο αργό πέρασμα, στο παιχνίδισμα, στα βρεγμένα τρεξίματα των χεριών, στην αργή κίνηση της αισθαντικότητας.
Το βλέμμα.
Στην προσήλωση του μαρτυρίου.
Μια βιαστική κίνηση στον πανικό.
Στον πρόλογο της αποστάσεως του χρόνου.
Μια λευκή παραφωνία περιπλεγμένη.
Αθυρόγλωσση λεπτομέρεια των διαστημάτων, δίπλα στη χαραμάδα που φέρνει το φως, όπως πέφτει στην άρνηση του απεικονίσματος.
Και στη βιασύνη, στα δάχτυλα, ένας κρότος.
Στο σκοτάδι.

Κέντημα

Άσπρη κλωστή
Περίτεχνη αναπαράσταση
Μηχάνευμα της χειρός και η απόκρυψη του φωτός
Ενώ οι λεπτομέρειες στα μικρά διαστήματα
Ξεγελούν τους οφθαλμούς
Παραπλάνηση διά του στιγμιοτύπου
Των μεγάλων στιγμών
Επιφώνημα του ουσιαστικού
Του επιρρήματος
Του χρόνου
Και της καταφάσεως
(ένα αποκαμωμένο μυστικό)
Και μια ματιά ένοχη
Έξω στην αυλή των ψευδαισθήσεων