Πρόκειται για μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα μονογραφία σχετικά με τη δράση των Ιταλών φασιστών στη Σύρο, στη διάρκεια της κατοχικής περιόδου, που έρχεται στο φως της δημοσιότητας χάρη στην αγάπη της συγγραφέως για την Ελλάδα

Πρόκειται για μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα μονογραφία σχετικά με τη δράση των Ιταλών φασιστών στη Σύρο, στη διάρκεια της κατοχικής περιόδου, που έρχεται στο φως της δημοσιότητας χάρη στην αγάπη της συγγραφέως για την Ελλάδα, μια αγάπη που γεννήθηκε σε μια επίσης επώδυνη περίοδο της χώρας, αυτήν της δικτατορίας. Είναι γνωστό ότι μετά την αποτυχία της Ιταλίας να καταλάβει στις αρχές του πολέμου, τον Οκτώβριο του 1940, την Ελλάδα, ακολούθησε η γερμανική εισβολή, η οποία κατέληξε στη συμφωνία ανακωχής που υπογράφηκε στις 23 Απριλίου του 1941. Τότε μάλιστα συμφωνήθηκε και ο διαμελισμός της χώρας, στον οποίο συμμετείχε και η Ιταλία, που κατείχε τα δυο τρίτα του ελληνικού εδάφους, μεταξύ των οποίων και τις Κυκλάδες. Το υπόλοιπο έμενε στη Γερμανία, αν εξαιρέσει κανείς την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, που χαρίστηκαν στους Βούλγαρους.

Η ιταλική κατοχή στη Σύρο έγινε αφορμή να υπάρξουν πολυποίκιλες αντιδράσεις, οι οποίες πήραν ιδιαίτερο χαρακτήρα λόγω κυρίως της θρησκευτικής και κοινωνικής συνθέσεως του νησιού. Μια σημαντική ιδιαιτερότητα που επηρέαζε τις εσωτερικές αντιτιθέμενες στάσεις απέναντι στην ιταλική κατοχή ήταν η θρησκεία, μια και στη Σύρο υπήρχε ισχυρή καθολική μειονότητα. Το γεγονός αυτό δεν άφησε ανεπηρέαστες τις κοινωνικές σχέσεις ούτε μετά την απελευθέρωση, με αποτέλεσμα να διατηρείται μια σχέση καχυποψίας μεταξύ των γηγενών. Η Σύρος επίσης είναι το μοναδικό νησί της Ελλάδας που έζησε τόσο έντονα και βαθιά τον λιμό που έπληξε τη χώρα τον χειμώνα του 1941-42. Μέσα από ένα πλούσιο αρχειακό υλικό, η συγγραφέας έχει την ευκαιρία να εξετάσει διεξοδικά και στις λεπτομέρειές τους τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στις δυνάμεις κατοχής και στους κατεχόμενους.