Τα όσα αποκαλύπτονται για τις μίζες στα εξοπλιστικά μπορούν να αποκτήσουν τη σωστή (τεράστια) διάστασή τους, αν κάποιος έχει κατά νου…

Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται είναι απλό: υπάρχει βούληση (και δυνατότητα) να αναζητηθεί αυτή η μεγάλη μπάζα ή το σκηνικό των αποκαλύψεων που έχει στηθεί αποσκοπεί στο να καούν (κάποιοι καμένοι) και να στεγανοποιηθεί το υπόλοιπο λαδωμένο σύστημα;

Ένα ακόμη εκ πρώτης άποψης άσχετο ερώτημα: είναι άραγε τυχαίο ότι τα σκάνδαλα με τα εξοπλιστικά για τα οποία αυτήν την περίοδο συζητούμε έχουν να κάνουν με προμήθειες από τη Γερμανία; Μήπως οι υπόλοιποι προμηθευτές όπλων διαλαλούν την πραμάτεια τους κρατώντας το ευαγγέλιο και όχι λογαριασμούς σε οφσόρ;

Συμπέρασμα: Αν όλη αυτή η προσπάθεια κάθαρσης δεν είναι μια διαδικασία στεγανοποίησης, αν δεν είναι μια σειρά εκβιασμών και καρφωμάτων μεταξύ συγκρουόμενων για την εξοπλιστική πίτα συστημάτων, αν πρόθεση (και δυνατότητα) των διωκτικών αρχών είναι να βρεθεί η μπάζα του 10% της μίζας στο κολοσσιαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα του 1996-2004, τότε πράγματι θα κλάψουν μανούλες! Για να δούμε…