Η οικονομία είναι βασικός παράγων που προσβλέπει στην ευτυχία του ανθρώπου. Έτσι, οι οικονομίες οι οποίες στηρίζονται στη δυστυχία των ανθρώπων, είναι αποτέλεσμα μιας γενικευμένης και σοβαρής κοινωνικής δυσλειτουργίας και παρακμής. 

Η οικονομία είναι βασικός παράγων που προσβλέπει στην ευτυχία του ανθρώπου, δηλαδή βοηθά ουσιαστικά στην καλυτέρευση της ζωής του. Έτσι, οι οικονομίες – όπως δυστυχώς τις γνωρίζουμε παραμορφωτικά στις μέρες μας –, οι οποίες στηρίζονται στη δυστυχία των ανθρώπων, είναι αποτέλεσμα μιας γενικευμένης και σοβαρής κοινωνικής δυσλειτουργίας και παρακμής.

Αυτή η οικονομική αντίληψη που θέλει ισχυρές και ακμάζουσες οικονομίες με δυστυχείς και καθημαγμένους πολίτες βασίζεται πάνω στην αρχή της βίας, όπως αυτή εκπορεύεται από τον αυταρχικό καπιταλισμό των ημερών μας, έναν καπιταλισμό με παγκόσμια πλοκάμια, που επιβάλλει τη θέληση του ισχυρού στον αδύναμο δίχως καν να κρατά τα στοιχειώδη προσχήματα.

Η ανεξέλεγκτη δράση των αγορών, η αφύσικη συσσώρευση πλούτου στα χέρια των ολίγων αλλά και γενικότερα η επιθετική πολιτική του σύγχρονου αυταρχικού καπιταλισμού, δεν είναι παρά αποτέλεσμα μιας ωμής βίας που αναθεωρεί και απεμπολεί όχι μόνο τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών αλλά και τις εδραιωμένες πολιτισμικές συνθήκες αιώνων. Μέσα σε έναν φαύλο κύκλο, που όλο και περισσότερο αποβλέπει στο να αποσυντονίσει τις στοιχειώδεις κοινωνικές συνοχές, ο επιθετικός καπιταλισμός υιοθετεί σύγχρονες αυταρχικές μεθόδους, επιβάλλοντας βίαια καταστροφικές κοινωνικές διαστρεβλώσεις.

Μέσα σε αυτό το εχθρικό περιβάλλον, που ενθαρρύνει την αυθαιρεσία, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες μοιάζουν απελπιστικά αδύναμες, ανήμπορες και απογοητευτικά ανεπαρκείς να απαντήσουν σε αυτή την επίθεση εναντίον των κρατών, των κοινωνιών και των πολιτών της Γηραιάς Ηπείρου.