Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.
Ο Σταμάτης Κραουνάκης είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος, όλοι το ξέρουν, δεν λέω κάτι καινούργιο…
Ο Σταμάτης Κραουνάκης είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος, όλοι το ξέρουν, δεν λέω κάτι καινούργιο. Γράφει ωραία τραγούδια που θα μείνουν στα στόματά μας σαν καραμέλα που δεν λιώνει ποτέ κι εμβληματικές μουσικές που γαληνεύουν ψυχές, κάνουν πιο εκτυφλωτικές τις αμαρτίες μας, θωπεύουν τους φόβους μας, βάζουν καυτή λάβα στις μικρές εκρήξεις μας.
Είναι ένας στρατευμένος καλλιτέχνης, φωνακλάς που καταγγέλλει τα στραβά που βλέπει. Καταγγέλλει με πάθος ό,τι τον ενοχλεί, δεν σιωπά και δεν συμβιβάζεται. Δεν φοβάται να κάνει εχθρούς, πολλούς εχθρούς, που είναι όμως πάντα λιγότεροι από τους φίλους του. Πολλές φορές διαφωνώ μαζί του, αλλά τον σέβομαι.
Έχετε διαπιστώσει ότι φτιάχνει πάντα ιστορίες για παρέες κι ας είναι μοναχικό άστρο.
Η «Σπείρα Σπείρα» είναι η τελευταία συντροφιά που έφτιαξε με πολλά νέα ταλαντούχα παιδιά που μαθαίνουν, παίρνουν και δίνουν, σ’ ένα καθεστώς απόλυτης ισονομίας: το ίδιο χειροκρότημα όλοι, την ίδια αμοιβή για κάθε καλλιτέχνη στο τέλος του μήνα. Εγώ θα σας μιλήσω για την καινούργια του τρέλα, που εκδηλώνεται τα βράδια της Πέμπτης.
Μετά την παράσταση στο θέατρο του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης», όσοι από τους θεατές θέλουν ανεβαίνουν στον τρίτο όροφο, σ’ έναν ειδικό χώρο που δη μιουργήθηκε, και γίνονται μια μεγάλη παρέα που συζητά για την παράσταση, την κατάσταση, ό,τι θέλει να πει ο καθένας, τρώγοντας ένα φτηνό φαγητό, που ετοιμάζει ο μάγειρας λες και μαγειρεύει για μια μεγάλη οικογένεια.
Εκεί, ο οικοδεσπότης Σταμάτης εγκατέστησε κι ένα πιάνο που του παραχώρησε ο οίκος Νικοτιάν, και δίνει το μικρόφωνο σε νέες φωνές, μουσικούς, σε μπλόγκερ, ακόμα και σε… συγγραφείς. Ήμουν εκεί την περασμένη Πέμπτη. Μου θύμισε την «αποσπερία» (από τον αποσπερίτη) του νησιού μου, όλοι σ’ ένα σοκάκι χωρίς τηλεόραση, εγώ παιδί, ν’ ακούμε ιστορίες για τη θάλασσα, κι ένας να παίρνει τη λύρα, άλλος το λαούτο και ν’ αρχίζει η μουσική.
Κι έτσι πολλοί που ήμασταν, με τη μουσική και την κουβέντα οι φόβοι μας πνίγονταν στα κύματα του Αιγαίου. Το ίδιο ένιωσα σ’ αυτή τη μεγάλη οικογένεια, κι ό,τι με βαραίνει να χάνεται στη βουή της Πειραιώς και τ’ αυτοκίνητα να το πατούν με τα λασπωμένα τους λάστιχα…
Σταμάτη, αυτό που δεν πρόλαβα να σου πω είναι ότι η βροχή που έπεφτε πάνω στη στέγη και μας παρακίνησες να σιωπήσουμε για να την ακούσουμε σαν μουσική, ήταν ίδια με τις σταγόνες από τα κύματα που χτυπούσαν το παιδικό μου πρόσωπο, πριν χωθούν λαθραία στα μάτια μου. Μακάρι να γίνει κι αυτό με τις παρέες που φτιάχνεις κάθε Πέμπτη. Εγώ θα είμαι εκεί κι ας βρέχομαι από τη βροχή…
Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.
Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.