• Η ορθογραφία και το κακό συναπάντημα!

Mυογράφημα
 
Με το χέρι να περνά στη δεξιά μεριά.
Τακτοποίηση της αμηχανίας. Απέναντι ο δρόμος μακρύς. Κι απ’ τις δυο μεριές οι επιγραφές. Μεγάλα και μικρά γράμματα.
Καθίσματα στη διάταξη.
Πρόσωπα αφηρημένα. Στα πεζοδρόμια.
Μελαγχολία του απογεύματος. Δίχως ήλιο. Συννεφιά. Κιτρινόγκριζο, μια και το φως έπεφτε πίσω απ’ τα μεγάλα κτήρια. Κεραίες. Απλωμένα ρούχα στις ταράτσες. Ελαφρύ το φύσημα.
Με το χέρι να περνά στην αριστερή μεριά. Σαν να είχε σηκωθεί στο μάθημα.
Στην πλατεία μόνο τα φύλλα. Παραδίπλα μια γυναίκα να ανεβάζει τα ρολά. Θόρυβος. Μια ματιά περιέργειας. Ένα νεύμα.
Χαιρετισμός στη συντομογραφία. Χωρίς ήχο.
Μόνο κάποια περιστέρια στα ξεχασμένα υπόλοιπα.
Ανοικτή η εφημερίδα. Στην ίδια σελίδα.
Πάνω κάτω με το χαρτί να κόβει στα δυο το τοπίο.
Κάθε μέρα στο ίδιο σημείο. Να κρύβεται πίσω απ’ τα γράμματα. Στον ίδιο χρόνο. Με το ίδιο ψιχάλισμα κάθε φορά.
Στο ξεφύλλισμα.
Πέρασε αφήνοντας το σημάδι. Κοίταξε κρυφά. Σαν την ίδια λέξη.

Εκμυστήρευσις

Δίχως την εντύπωση
Της αλαζονείας
ξεχώρισε
Τη λεπτομέρεια άφησε
στον μονόδρομο της ανοίξεως
Όταν ανακατεύεται με τον χειμώνα
Βιαστικά
με όλο το κόκκινο που χρειάζεται
Όπως ξαφνικά
φανερώνεται
να τριγυρνά σαν αλλοπαρμένη
μονολογώντας την επανάληψη
(κρατούσε στις χούφτες ένα παλιό χαρτί
και το μύριζε)