«Υπάρχει ελβετική λογοτεχνία; Είναι η Ελβετία μια δημοκρατική χώρα», «Λογοκρίνει η Αργεντινή»: δύο από τα ερωτήματα τα οποία τέθηκαν και πολυσυζητήθηκαν στις δύο από τις μεγαλύτερες διοργανώσεις στον χώρο του βιβλίου, την έκθεση της Λειψίας και το Σαλόνι Βιβλίου στο Παρίσι.

Λογοτεχνία και δικαιώματα
«Υπάρχει ελβετική λογοτεχνία; Είναι η Ελβετία μια δημοκρατική χώρα», «Λογοκρίνει η Αργεντινή»: δύο από τα ερωτήματα τα οποία τέθηκαν και πολυσυζητήθηκαν στις δύο από τις μεγαλύτερες διοργανώσεις στον χώρο του βιβλίου, την έκθεση της Λειψίας και το Σαλόνι Βιβλίου στο Παρίσι.
Στη γερμανική διοργάνωση (13-16 Μαρίου) τιμώμενη χώρα ήταν φέτος η Ελβετία και τα περίπτερα της έκθεσης πλημμύρισαν από ελβετικά έργα γραμμένα στα γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά, πολλές φορές από συγγραφείς με καταγωγή από διάφορες χώρες της Ευρώπης. «Μπορούν αυτά τα έργα να θεωρηθούν ενιαία λογοτεχνία;» αναρωτήθηκαν πολλοί. Ακόμα και η Φραντσίσκα Σλέπφερ, υπεύθυνη του Ελβετικού Λογοτεχνικού Προγράμματος στην έκθεση, το αμφισβητεί: «Μεταξύ των διαφόρων γλωσσικών χώρων δεν υπάρχει μεγάλη επικοινωνία». Οι εκδοτικοί οίκοι μάλλον δεν ενδιαφέρονται να μεταφράσουν και να καταστήσουν προσβάσιμη την ελβετική λογοτεχνία της μίας ή της άλλης γλώσσας σε όλους τους Ελβετούς. Οι περισσότεροι συγγραφείς αυτοσυστήνονται ως «γαλλόφωνοι», «γερμανόφωνοι», «ιταλόφωνοι» και συχνότατα εντάσσονται στο κόρπους των λογοτεχνιών της χώρας στη γλώσσα της οποίας γράφουν. Υπάρχει όμως κάτι κοινό, επισήμαναν πολλοί: «Στην πραγματικότητα δεν γράφουμε ούτε στη γλώσσα της χώρας ούτε σε αυτή μιας άλλης χώρας, μια και, π.χ., τα ελβετικά γερμανικά διαφέρουν από αυτά των Γερμανών». Και υπάρχει και κάτι άλλο, τονίζουν, «η πολιτισμική πραγματικότητα η οποία αντικατοπτρίζεται στα γραπτά μας». Μια πραγματικότητα που πολλοί από τους συγγραφείς θέλησαν να καταγγείλουν στη Λειψία: «Πίσω από κάθε βουνό μιλιέται μια διαφορετική γλώσσα, πολλοί από τους παππούδες μας ήρθαν από άλλες χώρες, αλλά με πρόσχημα μια δημοκρατία η οποία λειτουργεί με δημοψηφίσματα παίρνονται αντιδημοκρατικές και αντισυνταγματικές αποφάσεις όπως, πρόσφατα, ο περιορισμός της μετανάστευσης.
Το γαλλικό Σαλόνι Βιβλίου (21-24 Μαρτίου) είχε τιμώμενη χώρα την Αργεντινή και προκάλεσε καβγάδες πριν ακόμα ανοίξει. Αιτία οι συγγραφείς οι οποίοι ήρθαν να εκπροσωπήσουν την πατρίδα τους. Μερικοί, αν και τα ονόματά τους είχαν ανακοινωθεί μήνες τώρα, δεν ταξίδεψαν στο Παρίσι. «Η κυβέρνηση Κίρχνερ επέλεξε συγγραφείς οι οποίοι την υποστηρίζουν» γράφτηκε. «Απλώς μερικοί δεν μπόρεσαν να έρθουν και άλλοι είχαν υπερβολικές απαιτήσεις» απάντησε ο διευθυντής της έκθεσης υπερασπιζόμενος την Αργεντινή πρωθυπουργό.
Και οι δύο εκθέσεις πάντως είχαν μεγάλη επιτυχία. Ρεκόρ επισκεψιμότητας για την έκθεση της Λειψίας, κατάμεστοι και οι διάδρομοι του παρισινού Σαλονιού.

Η  Άρτεμις και η Μαφία
Με μια εβδομάδα καθυστέρηση ανακοινώθηκε η κλοπή τμήματος μιας ανεκτίμητης αξίας νωπογραφίας από την Πομπηία. Πρόκειται για τμήμα διαμέτρου περίπου 20 εκατοστών από την Οικία του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης, στο οποίο εικονιζόταν η θεά Άρτεμις. Οι κλέφτες μπήκαν ανενόχλητοι στο τμήμα της αρχαίας πόλης στο οποίο απαγορεύεται η είσοδος στο κοινό, διάλεξαν ένα κομμάτι που θα μπορούσε να γίνει πίνακας στο σαλόνι, το αφαίρεσαν προσεκτικά και με όλη τους την άνεση, και σίγουρα θα το πουλήσουν πολύ ακριβά. Αφού βεβαίως πρώτα φροντίσουν να το συντηρήσουν, κάτι που επείγει δεκαετίες τώρα. «Κρατήσαμε την κλοπή μυστική για να διευκολύνουμε την έρευνα της αστυνομίας» δήλωσαν οι αρχές. «Μάλλον, τότε το πήρε είδηση ο φύλακας. Και πάλι καλά…» λένε όσοι χρόνια τώρα προειδοποιούν για την καταστροφή η οποία συντελείται στον αρχαιολογικό χώρο. Τμήματα σπιτιών και ναών καταρρέουν, νωπογραφίες έχουν αφεθεί στο έλεος των καιρικών συνθηκών, ελάχιστοι φύλακες έχουν απομείνει και οι εκκλήσεις για την προστασία του αντιμετωπίζονται μόνο με υποσχέσεις από τις ιταλικές κυβερνήσεις. Ακόμα και τα 105 εκατομμύρια ευρώ του «Μεγάλου σχεδίου για την Πομπηία» που ανακοίνωσε πέρυσι η UNESCO και συγχρηματοδοτείται από την Ε.Ε. παραμένουν στα συρτάρια «εξαιτίας διαφωνιών για τη διοίκηση του σχεδίου». Τριάντα χρόνια τώρα κανένα έργο ουσίας δεν έχει γίνει στη ρωμαϊκή πόλη. Μόνο μπήκαν φαναράκια στους δρόμους για να μπορούν να οργανώνονται πανάκριβες ιδιωτικές νυχτερινές ξεναγήσεις, ρίχτηκε μπόλικο τσιμέντο στο αρχαίο θέατρο για να διευκολύνονται καλοκαιρινά χάπενινγκ, ανακαινίστηκε μια ρωμαϊκή «ταβέρνα» για να μπορεί να δέχεται εκλεκτούς καλεσμένους. Και όλα αυτά, υποστηρίζουν πολλοί, με εντολή της Καμόρα, η οποία ελέγχει όλη την περιοχή. «Και δεν μπορεί να ελέγξει και τις κλοπές;» αναρωτιούνται.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.