Και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, γίνεται; Ε, άμα είσαι Βερολίνο, όλα γίνονται. 

Πώς θα καταφέρει εν μέσω ουκρανικής και οικονομικής κρίσης να επιβεβαιώσει από τη μία πλευρά τον ηγετικό της ρόλο στην Ευρώπη, διατηρώντας, από την άλλη πλευρά, άθικτη τη σημαντική σχέση της με τη Ρωσία; Ιδού η απορία.
Μέχρι στιγμής, η Ε.Ε. κουνάει απειλητικά το δάχτυλο στη Μόσχα, όμως… για να πάρουν τα λόγια σάρκα και οστά απομένει ένα πράγμα: Να συμφωνήσει η Γερμανία στην επιβολή ουσιαστικών κυρώσεων. Και μπορεί έως τώρα το Βερολίνο να την έχει σκαπουλάρει με μια σειρά από διπλωματικούς ελιγμούς χωρίς να το στήσουν στον τοίχο προκειμένου να πάρει μια απόφαση, όμως όσο συνεχίζεται η κρίση στην Ουκρανία… και πολλαπλασιάζονται οι φωνές στη Γερμανία που απαιτούν ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία, η καγκελαρία θα δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να κρατήσει τις, ούτως ή άλλως, λεπτές ισορροπίες.

Πρόβλημα συνοχής
Από την αρχή της ουκρανικής κρίσης, οι Βρυξέλλες αντιμετώπιζαν σοβαρό πρόβλημα συνοχής ως προς τη στάση που θα έπρεπε να κρατήσουν έναντι της Μόσχας.
Το κάθε κράτος – μέλος είχε – και έχει – τη δική του άποψη σε ό,τι αφορά το είδος των κυρώσεων που θα πρέπει να επιβληθούν στη Ρωσία, η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το είδος των διμερών σχέσεων που διατηρεί με το Κρεμλίνο. Όμως, παρά το γενικότερο κλίμα «ασάφειας» που εξέπεμπαν οι διαδοχικές σύνοδοι, το μόνο ξεκάθαρο σημείο ήταν – και παραμένει – το εξής: Το Βερολίνο πατάει φρένο. Και αυτό, διότι δεν θέλει σε καμία περίπτωση την περαιτέρω επιδείνωση των εμπορικών του σχέσεων με τη Μόσχα.
Το πρόβλημα βέβαια που αντιμετωπίζει είναι ότι, την ίδια στιγμή, η νέα «σφαίρα επιρροής» της Γερμανίας εντός ευρωπαϊκών κόλπων – τα κράτη δηλαδή της ανατολικής Ευρώπης και η βαλτικές χώρες – περιμένουν ακριβώς το αντίθετο: να τους αποδείξει το Βερολίνο ότι κρατάει όντως το τιμόνι της Ε.Ε. και κατά συνέπεια ότι μπορούν πράγματι να βασιστούν πάνω του. Κάπως έτσι η γερμανική ηγεσία φάσκει και αντιφάσκει ξεκαθαρίζοντας τη μία στιγμή ότι «δεν μπορεί να συνεχιστεί το business as usual» με τη Μόσχα, ενώ την άλλη ο υπ. Εξωτερικών κλείνει το μάτι στους Γερμανούς επιχειρηματίες δηλώνοντας ότι θα ήταν «καλό» το ίδιο πάθος που δείχνει η Δύση στη διαμάχη γύρω από τις κυρώσεις να το έδειχνε και στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσεων για την αποφυγή περαιτέρω κλιμάκωσης της κρίσης. Γι’ αυτό εξάλλου, πέραν του «πάγου» που έβαλε η Γερμανία στις εξαγωγές της αμυντικής Rheinmetall προς τη Μόσχα, όλες οι άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες όχι μόνο συνεχίζονται κανονικά, αλλά ενισχύονται κιόλας. Δεν συζητάμε φυσικά για την εξάρτηση του Βερολίνου από τη Μόσχα στον ενεργειακό τομέα, αυτά είναι γνωστά. Αυτό που θέλει να αποφύγει η Γερμανία πάση θυσία εν μέσω οικονομικής κρίσης – και δεδομένου του εξαγωγικού χαρακτήρα της οικονομίας της – είναι να μείνουν στην απέξω περισσότερες από 6.000 γερμανικές επιχειρήσεις που έχουν επενδύσει πάνω από 20 δισ. ευρώ στη ρωσική αγορά και από τις οποίες εξαρτώνται άμεσα περίπου 300.000 θέσεις εργασίας στη Γερμανία.