Η συγγραφέας Δάφνη Καλογεροπούλου γράφει για το μυθιστόρημά της «Κοίταξέ με για να δω ποια είμαι», εκδόσεις Κέδρος

Το «Κοίταξέ με για να δω ποια είμαι» (εκδόσεις Κέδρος) είναι ένα μυθιστόρημα που μιλά για τον έρωτα δυο γυναικών σε μια ομάδα ψυχοθεραπείας. Οι δυο αυτές γυναίκες ξεκινούν την πορεία τους ως εχθροί, όμως με μια σειρά ανατροπών σταδιακά καταλαβαίνουν πως τους ενώνουν πολύ περισσότερα απ’ όσα τους χωρίζουν. Θα αρχίσουν να αναδύονται μέσα τους συναισθήματα που ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν νιώσει. Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Θα μπορέσουν, άραγε, να τα αποδεχθούν;

Είναι μια ιστορία για τις σχέσεις, τη μοναξιά, τον πόνο, την ανάγκη για έγκριση και, τελικά, την πανανθρώπινη οδύνη της διαφορετικότητας. Το βιβλίο αναδεικνύει τα δικαιώματα του ανθρώπου και αποτελεί ένα ταξίδι προς την αποδοχή για όλα τα μυστικά που ο καθένας μας έχει θαμμένα. Παρόλο που το θέμα της ομοφυλοφιλίας είναι προκλητικό για τα ελληνικά δεδομένα, θεώρησα χρέος μου να το θίξω, και μάλιστα να κοινοποιήσω πράγματα γι’ αυτό από ψυχοθεραπευτική σκοπιά. Να μιλήσω για την ντροπή που όλοι μας κουβαλάμε, ντροπή που απομακρύνει τους άλλους και δεν αφήνει κανέναν να μας μάθει αληθινά. Ένα απ’ τα μηνύματα του βιβλίου είναι ακριβώς αυτό, ότι ζούμε μια ζωή γεμάτη κρυψώνες, γιατί φοβόμαστε την απόρριψη. Νομίζουμε ότι δεν μας αγαπάνε, αλλά ουσιαστικά απλώς δεν μας ξέρουν.