Πρώτη της βροχής στα θυρανοίξια του φθινοπώρου και η αγιοσύνη της μελαγχολίας προσδίδει στο τοπίο την ωραιότητα της μονοχρωμίας.

Mυογράφημα



Από την μία άκρη στην άλλη. Με τους βράχους στην παρένθεση. Στο κύμα. Με τον πίτυλο.

Να αφιονίζει κάθε φορά στο πλατάγισμα. Τα λευκά.

Όπως τα περιστέρια. Στο κόσμημα. Στην εικόνα.

Με τις λίγες γραμμές. Στην αφήγηση. Να ξεφεύγουν.

Δίχως τα όρια. Προσήλωση της απορίας.

Παγίδα της οράσεως. Τίτλος αριστουργήματος.

Στις κοφτές αναπνοές των αισθήσεων.

Η ηχώ. Να σέρνεται. Στο ωμέγα.

Η σταγόνα να στέκεται. Πάνω στην πέτρα.

Με την καμπύλη της διαδρομής. Το τυχαίο. Μέσα στις σελίδες. Ανάμεσα στις λέξεις.

Που φεύγουν στην πρόταση.

Με το σημάδι να αλλάζει στην έκφραση.

Πίσω από το δέντρο. Στα κλαδιά. Ένα ξεχασμένο έντομο.

Στην επανάληψη του τραγουδιού.

Τα μάτια. Τα φύλλα. Παρατημένα στο χρόνο.

Η μελαγχολία.

Το δάκρυ. Στα σιγανά. Και το κύμα να χτυπά. Και να σκεπάζει. Μουρμουρητό της υγρασίας.

Στο ισοκράτημα της φυγής.

Είχε και φεγγάρι. Είχε και κόκκινο. Είχε και μαύρο.

Όταν έπεσε στη θάλασσα. Στη ζωγραφιά.

Με τα απλωμένα μάτια στο αντικαθρέπτισμα.

Σώμα

Ερημαία η στιγμή
Μια φορά
Στο αγνάντι
Παραλληλία στην ύφανση
Οι κλωστές ξετυλίγονται
Η κραυγή με το λευκό
Αντίπερα το γαλανό
Αποχρώσεις
Εναλλαγή
Στη ραφή
Φωνήεντα
Στο υπόλοιπο
Με τη δύναμη της απογνώσεως
Η μελαγχολία
«Ήταν εκείνη»
Είπε
Η κατάφαση
Έδειξε με την κατάληξη το γράμμα