Ανήκεστος η φαιδρότης των παρόντων χρόνων εκδηλώνεται στα επιδαπέδια σημειώματα ξεφωνίζοντας την ευκολία της εκφωνήσεως των μεγάλων λέξεων.

Mυογράφημα

Μεσάνυχτα. Οι λέξεις περιφέρονται. Αρχόντισσες του σκοτεινού.
Πάνω στο λευκό. Στην απελπισμένη κόλαση της απουσίας.
Στο σημάδι. Στην χαρακιά όλου του καιρού. Στα σβησμένα διαστήματα των ήχων.
Όπως περιγράφεται η απορία όταν πέφτει ο θόρυβος της αναστάτωσης
Στα χαμηλά. Στο σχήμα που ξεχωρίζει. Δίπλα στη φυλλωσιά.
Όπως το αντίδωρο της μοναξιάς.
Σαν την αγκαλιά που ονειρεύεται την εγκατάλειψη.
Χρώμα της θάλασσας στην νηνεμία.
Στην μυρουδιά να στέκεται ο ψίθυρος.
Τρεχούμενα λόγια στην αναπνοή και μια πεταλούδα κάτω απ’ το φως.
Πεζόδρομος. Η υγρασία έχει μουσκέψει το ανάγλυφο.
Ένα σώμα αφημένο στα καθίσματα. Αόριστος χρόνος. Ανάμεσα στο ξημέρωμα. Κατεβασμένα δευτερόλεπτα.
Και στα μάτια εκείνες οι μικρές κηλίδες όπως οι φωνές.
Μουσκεμένα υπόλοιπα σκαλωμένα στα μικρά γράμματα. Η αλήθεια.
Ένας περαστικός έφτιαξε την σκιά του.
Στα διαστήματα των βημάτων ο θόρυβος προσποιήθηκε.
Ο οίκτος στην ψευδαίσθηση. Στα σφιγμένα στόματα.
Παράσταση.
Ένα νόμισμα έγραψε στο σίδερο τους κύκλους.
Η σιωπή μετά, άδεια.
Στο απέραντο.

Φωτιά



Χώμα

Υποδοχή στο σκοτάδι

Γυμνοί τοίχοι και τα μικρά κλαδιά

Καταφύγιο

στον ερειπιώνα

Φανέρωμα η λάμψη

κι ο χορός

Στον στρόβιλο

Του περιορισμένου

Το βλέμμα

Στεγνό βλέμμα

Φαντάσματα στις γωνιές

Σιωπηλές μαρτυρίες

Ο Προμηθέας

Ο βράχος

Το σίδερο

Το παραμύθι

Η αφήγηση της εικόνας

Μογίλαλη μοναξιά

Τίποτα!