Η συναυλία, με δωρεάν είσοδο, γίνεται και με αφορμή τη συμπλήρωση πενήντα χρόνων από την πρώτη παρουσίαση της γνωστής σειράς τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη «Γράμματα από τη Γερμανία», σε ποίηση Φώντα Λάδη, που ξάφνιασαν στην εποχή τους με την απλότητα, την αμεσότητα και το έντονο θεατρικό και σατιρικό τους ύφος. Τα τραγούδια αυτά σημάδεψαν, με τις συζητήσεις που ξεσήκωσαν, την πολιτιστική μνήμη μιας ολόκληρης γενιάς.

Στις μέρες μας, που το μεταναστευτικό και προσφυγικό πρόβλημα γιγαντώνεται, συμπαρασύροντας όχι μόνο τη χώρα μας αλλά ολόκληρες περιοχές και ηπείρους, τα “Γράμματα από τη Γερμανία” γίνονται ιδιαίτερα επίκαιρα, καθώς καταγγέλλουν τις αληθινές αιτίες της μετανάστευσης: τους πολέμους και την κοινωνική αδικία.  Με προβολές ταινιών και μνήμες γνωστών  τραγουδιών και άλλων ντοκουμέντων της εποχής, καθώς και μικρά κείμενα θα αναπαραχθεί  το κλίμα της δεκαετίας του  ΄60 μεταφερμένο στη σημερινή ιστορική συγκυρία του προσφυγικού.

Ο Μίκης Θεοδωράκης έχει δηλώσει για αυτό τον κύκλο τραγουδιών, που συμπληρώνονται φέτος 50 χρόνια από τότε που γράφτηκε:

« Τα «Γράμματα από τη Γερμανία»  πρωτοτραγουδήθηκαν στον Πρώτο Μουσικό Αύγουστο στα 1966 στον Λυκαβηττό, από το Γιώργο Ζωγράφο.

Ήταν θα έλεγα, τραγούδια επίκαιρα, καθαρά πολιτικά, γιατί άγγιζαν το πιο καυτό πρόβλημα εκείνης της εποχής. Την Μετανάστευση. Η οποία για άλλους ήταν ευλογία εξ ουρανού και για άλλους εθνική αιμορραγία. Και οι δύο είχαν δίκιο, σύμφωνα με τα συμφέροντά τους.

Η ελληνική ύπαιθρος, απ’ την οποία έφυγαν οι πιο πολλοί, είχε αρχίσει να μεταβάλλεται σε αληθινή πυριτιδαποθήκη, έτοιμη να εκραγεί και να σαρώσει το τότε αντιδραστικό κατεστημένο.

Έτσι, όσοι ανήκαν σ’ αυτό, έβλεπαν με ανακούφιση να απομακρύνεται ο κίνδυνος αυτός. Όμως όλοι εμείς, που ανήκαμε στις προοδευτικές δυνάμεις, βλέπαμε την πατρίδα μας να αιμορραγεί. Εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας που μεγάλωσαν από το υστέρημα και με το αίμα του ελληνικού λαού, θα πήγαιναν τώρα να προσφέρουν το μυαλό και τα μπράτσα τους σε ξένους λαούς, τη στιγμή που το όραμα της κοινωνικής ανάπλασης και της εθνικής αναγέννησης άρχισε να γιγαντώνει μέσα στις τάξεις του λαού και προ παντός της νεολαίας μας.

Έτσι η Μετανάστευση υπήρξε η πρώτη μεγάλη πληγή επάνω στο σώμα της πατρίδας μας, για να ακολουθήσει η Δικτατορία και τόσα άλλα, ώστε να εξασθενήσει ως να σβήσει το Μεγάλο Όραμα για μια διαφορετική Ελλάδα, για την οποία τα δάκρυα και το αίμα που χύθηκαν, είναι ολόκληρα ποτάμια.

Ίσως αυτές οι σκέψεις να είναι πικρές.  Γι’ αυτό όμως υπάρχει η μουσική και το τραγούδι.

Για να δίνουν κουράγιο και να γλυκαίνουν  τον πόνο».

Τραγουδούν: Αφροδίτη Μάνου, Γιώργος Μεράντζας, Σοφία Παπάζογλου, Βασίλης Κορακάκης