Η αποτυχία των ρυθμίσεων –εκτός από την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης- οφείλεται και στις ατελέσφορες λύσεις που δόθηκαν από τις τράπεζες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μεταξύ αυτών που απαιτούν νέα ρύθμιση, περίπου το 44% είχε διακανονιστεί με βραχυπρόθεσμες λύσεις (όπως η παροχή περιόδου χάριτος ή η καταβολή μόνο τόκων για μια συγκεκριμένη περίοδο), ενώ ένα 35% είχε διακανονιστεί με πιο μακροπρόθεσμες λύσεις (όπως η επιμήκυνση της διάρκειας του δανείου ή η μείωση του επιτοκίου).

Την ίδια στιγμή, τα δάνεια που έχουν ρυθμιστεί με λύσεις οριστικής διευθέτησης, δηλαδή μέτρα όπως ο διακανονισμός της απαίτησης εξωδικαστικά ή η διαγραφή μέρους της οφειλής, περιορίζονται στο 2% των ρυθμισμένων δανείων.

Μία από τις βασικές αιτίες, σύμφωνα με την Καθημερινή, είναι η δυσκολία που έχουν οι τράπεζες να προχωρήσουν σε διαγραφές, καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να φέρει τα τραπεζικά στελέχη αντιμέτωπα με ποινικές ευθύνες.

Πάντως τα στεγαστικά δάνεια είναι αυτά με τις περισσότερες ρυθμίσεις και ακολουθούν τα καταναλωτικά και τα επιχειρηματικά.