Μεταξύ δεύτερης και τρίτης αξιολόγησης να επιστρέψει η ιδεολογία στην πολιτική αντιπαράθεση και μάλιστα εν μέσω καλοκαιριού. Αυτή φαίνεται να είναι η πρόθεση της κυβέρνησης τον τελευταίο καιρό. Ύστερα από μια πολύμηνη διαπραγμάτευση που κατέληξε στη συμφωνία του Eurogroup της 15ης Ιουνίου και περίπου δυο μήνες πριν ξεκινήσει ένας ακόμα γύρος επαφών με τους δανειστές, η κυβέρνηση επιθυμεί να αξιοποιήσει το μεσοδιάστημα, θυμίζοντας για ποιον λόγο λέγεται «κυβέρνηση της Αριστεράς».

Για λίγο καιρό επιθυμεί να βγάλει από το προσκήνιο τις… κακόηχες λέξεις «δημοσιονομική προσαρμογή», «περικοπές», «πλεονάσματα», «προγράμματα» και να τις αντικαταστήσει με έννοιες όπως «αξίες», «διαφάνεια», «ηθική», «εργασιακά δικαιώματα». Ιδιαίτερα πρόσφορο έδαφος φαίνεται πως είναι τα νομοσχέδια που συζητήθηκαν και θα συνεχίσουν να συζητούνται αυτή την εβδομάδα στη Βουλή και αφορούν την Παιδεία, τη διαφημιστική αγορά και τον ευαίσθητο χώρο της Υγείας. Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι πως η συζήτηση για το νομοσχέδιο της Παιδείας αποτέλεσε πόλο έλξης για όλους τους πολιτικούς αρχηγούς και κυρίως τους Αλέξη Τσίπρα και Κυριάκο Μητσοτάκη, ενώ η αντιπαράθεση των δυο στην Ολομέλεια είχε τον πιο… ιδεολογικό χαρακτήρα από οποιαδήποτε άλλη μέσα στο 2017. 

 

 

Τον παραπάνω ισχυρισμό αποδεικνύει το γεγονός ότι στις συζητήσεις που γίνονται στη Βουλή αυτή την εβδομάδα επιστρατεύθηκαν κορυφαίοι υπουργοί που όχι μόνο εκφράζουν όλες τις τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αποτελούν και πρόσωπα-επικοινωνιακές αιχμές της κυβέρνησης. Αντί να προτιμήσουν την καταφυγή στη θερινή ραστώνη, στις κοινοβουλευτικές «μάχες» εμφανίστηκαν οι Νίκος Παππάς, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Έφη Αχτσιόγλου, Παύλος Πολάκης, αλλά και ο γνωστός για το έρεισμά του στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης (ο τελευταίος δεν είναι πλέον υπουργός, όμως το όνομά του ακούγεται σε πολλά σενάρια περί ανασχηματισμού με αριστερό πρόσημο). Κοινή συνισταμένη των πρωτοβουλιών και των ομιλιών όλων των παραπάνω ήταν το να αναδείξουν φιλολαϊκές ή αριστερές πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής που τους μετέτρεψαν αυτόματα σε «κόκκινο πανί» για την αντιπολίτευση και ιδίως για τη Ν.Δ. 

 

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δεν δίστασε να δηλώσει στη Βουλή ότι «εγώ έχω πάρει μέρος σε πολλές καταλήψεις» και ότι «αν κάποιος κάνει μια κατάληψη που δεν συμφωνώ εγώ δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να συζητήσω», προσθέτοντας μάλιστα ότι οι φοιτητές δεν πρέπει «να κάθονται στα αυγά τους». Αντίστοιχα ο Νίκος Παππάς και η Έφη Αχτσιόγλου πήραν την πρωτοβουλία να κάνουν αποδεκτή κατά το ήμισυ τροπολογία που κατέθεσε το ΚΚΕ, σύμφωνα με την οποία η παρατεταμένη απληρωσιά αποτελεί βλαπτική μεταβολή και παρέχει το δικαίωμα καταγγελίας της συλλογικής σύμβασης εργασίας. Μια κίνηση που όχι μόνο λειτουργεί ενισχυτικά στα εργασιακά δικαιώματα αλλά και κοντράρει ευθέως πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου για το θέμα, ακυρώνοντάς την. Αντίστοιχη εμφάνιση έχει ήδη κάνει το δίδυμο της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας Ξανθός – Πολάκης μιλώντας για υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα του ΕΣΥ. 

 

 

Σε όλους αυτούς προστίθεται και ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, ο οποίος – με πλάγιο τρόπο λόγω του θεσμικού ρόλου του – άσκησε κριτική στη Ν.Δ. για τις αντιλήψεις της περί καταστολής. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στην απαντητική επιστολή του προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την παρέμβαση του Ρουβίκωνα στη Βουλή: «Όλοι κρινόμαστε για όλα και ιδιαίτερα για την προσήλωσή μας στη δημοκρατία και την αποφυγή διχαστικών και αυταρχικών πράξεων και αντιλήψεων». 

 

Επειδή τίποτα στην πολιτική δεν συμβαίνει τυχαία, είναι φανερό ότι η τακτική επιλογή της ανάδειξης των διαφορών μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. έχει ληφθεί σε κεντρικό επίπεδο. Έρχεται μάλιστα να προστεθεί σε προγραμματισμένες από καιρό θεσμικές κινήσεις του κυβερνώντος κόμματος, όπως οι περιφερειακές συνδιασκέψεις για τη συνταγματική αναθεώρηση και οι επισκέψεις του πρωθυπουργού στις περιφέρειες, όπου προαναγγέλλει μέτρα ενίσχυσης της ανάπτυξης. Επίσης η τακτική αυτή «κλειδώνει» με την πορεία των επόμενων εβδομάδων, η οποία θα κορυφωθεί με την πρωθυπουργική παρουσία και ομιλία στο βήμα της ΔΕΘ στα μέσα Σεπτεμβρίου. Μια εκδήλωση που προετοιμάζεται ήδη πολύπλευρα και σηματοδοτεί κατά πάγια τακτική το κυβερνητικό στίγμα για την επόμενη κρίσιμη χρονιά. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η συζήτηση για τις αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα, η οποία είναι άγνωστο αν τελικά θα επιβεβαιωθεί, δείχνει ωστόσο σαφώς την πρόθεση για ένα «φρεσκάρισμα» της εικόνας «προς τα έξω» της κυβέρνησης. 

 

Παράλληλα, ένα στοιχείο που πρέπει να επισημανθεί είναι η συνεχιζόμενη «ειδική συμπεριφορά» στην καραμανλική πτέρυγα της Ν.Δ. Πολλοί άκουσαν την ομιλία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο νομοσχέδιο για την Παιδεία, προχθές Τρίτη, λίγοι όμως πρόσεξαν την αιχμή που άφησε κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη περί ρήξης με το καραμανλικό παρελθόν της Ν.Δ. Όπως χαρακτηριστικά επισήμανε ο πρωθυπουργός, ο Μητσοτάκης «μας μίλησε σήμερα για άλλη μια φορά για το άρθρο 16 και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Μας κατήγγειλε γιατί γυρνάμε στην ανομία του θεσμικού πλαισίου Γιαννάκου, φεύγοντας από το θεσμικό πλαίσιο Διαμαντοπούλου. Αυτό μας κατήγγειλε, την ανομία που είχε διαμορφώσει η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή με υπουργό την κ. Γιαννάκου. Αυτή είναι η ανομία». 

 

Ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται επίσης ότι αποφάσισε να «κόψει τον βήχα» στη σκληρή κριτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τις κοινοβουλευτικές πρακτικές που ακολουθούνται. Κυρίως για τις τροπολογίες της τελευταίας στιγμής. Όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο πρωθυπουργός, αναφερόμενος στον τρόπο που νομοθετούσε στη Βουλή η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου «όταν αυτή η κατηγορία εκστομίζεται από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας και του αρχηγού της, που κυβέρνησαν τον τόπο τα προηγούμενα έτη, ακούγεται εξαιρετικά υποκριτικό. “Στο σπίτι του κρεμασμένου…” λέει μια παροιμία. Ξεχάσατε ότι νομοθετούσατε σχεδόν αποκλειστικά με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου; Στο σπίτι του κρεμασμένου, λοιπόν, δεν μιλάνε για σκοινί. Το 2014, λοιπόν, όσο ήσασταν στην τελευταία χρονιά της διακυβέρνησης, είχατε νομοθετήσει περίπου διακόσιες εβδομήντα τροπολογίες της τελευταίας στιγμής. Εμείς το 2016 έχουμε μεγαλώσει κατά τι αυτόν τον αριθμό, πράγματι, όμως η διαφορά είναι ότι εσείς είχατε εξήντα νομοσχέδια ενώ εμείς πάνω από ενενήντα».