Επισημαίνει πως θεωρεί τυχερό τον εαυτό του επειδή στην καλλιτεχνική του πορεία έχει κάνει πολλά και διαφορετικά πράγματα, όπως αρχαίο δράμα, κλασικό και ελληνικό ρεπερτόριο, μοντέρνα έργα, Έλληνες συγγραφείς…

Αναφερόμενος στα μουσικοθεατρικά αφιερώματα που γίνονται τα τελευταία χρόνια σε μεγάλους Έλληνες μουσικούς, εκτιμάει πως «πηγαίνουμε προς τα πίσω για να βρούμε ή να ξαναθυμηθούμε την ταυτότητά μας», τονίζοντας πάντως πως «καλό είναι να γράφουμε κι εμείς οι νεότεροι τη δική μας ιστορία».

Ο δημοφιλής ηθοποιός σχολιάζει και τις αντιδράσεις εναντίον της θεατρικής παράστασης «Jesus Christ Superstar».

Ακολουθεί η συνέντευξη του Αλέξανδρου Μπουρδούμη στον Νίκο Γιώτη για το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:

Ερ. Πώς καταφέρνετε και αντεπεξέρχεστε όσον αφορά τις αντοχές σας και πώς διαχειρίζεστε το χρόνο σας παίζοντας, κάθε Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στο μιούζικαλ «Mamma mia», Δευτέρα, Τρίτη στην παράσταση «Ράφτης κυριών» και ορισμένα πρωινά έχετε τα γυρίσματα της τηλεοπτικής σειράς «Το σόι σου»; Έχετε ελεύθερο χρόνο για ξεκούραση;

Απ. Ασφαλώς -όπως είναι φυσικό- δεν έχω τις αντοχές που είχα όταν ήμουν νεότερος και οι ευθύνες ήταν λιγότερες. Τώρα οι ευθύνες και οι απαιτήσεις που έχουνε οι δύο παραστάσεις στις οποίες συμμετέχω και τα γυρίσματα της τηλεοπτικής σειράς είναι περισσότερες. Κατ΄ αρχάς απαιτείται πολύ καλή φυσική κατάσταση την οποία πρέπει να έχει ένας ηθοποιός, ιδίως όταν παίζει σ’ ένα μιούζικαλ όπως το «Mamma mia». Επίσης πρέπει να είναι πολύ πειθαρχημένος, «ετοιμοπόλεμος»και ν΄ αγαπά πολύ αυτό που κάνει. Όσο για τον ελεύθερο χρόνο δεν έχω πολύ και χρειάζομαι περισσότερη ξεκούραση. Όταν έχεις πάντως καλή διάθεση και καλή ενέργεια βρίσκεις χρόνο για τον εαυτό σου όταν χρειαστείς.

Ερ. Σε μια εποχή που η ανεργία πλήττει τον κλάδο σας, εσείς πώς καταφέρνετε κι έχετε τρεις δουλειές;

Απ. Πιστεύω πως εξαρτάται από έναν συνδυασμό, κυρίως της δουλειάς, του ταλέντου, της τύχης ως ένα σημείο, με την έννοια να σου δοθούν κάποιες ευκαιρίες, και πόσο συνεργάσιμος είσαι, δεδομένου ότι συνεργάζεσαι με πολύ κόσμο…

Ερ. Η τηλεοπτική σειρά «Το σόι σου», στην οποία είστε ένας εκ των πρωταγωνιστών, βρίσκεται για τέταρτη χρονιά ψηλά στην προτίμηση του κοινού. Ποια είναι η συνταγή της επιτυχίας της;

Απ. Πριν από πέντε χρόνια, περίπου, που τα τηλεοπτικά πράγματα είχαν «βαλτώσει», ο Alpha -νομίζω πως πολύ σωστά- σκέφθηκε ότι πρέπει να επενδύσει στο θέμα της μυθοπλασίας. Αρχικά με το «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα» στη συνέχεια μ΄ εμάς, κατόπιν με το «Έλα στη θέση μου», κι άλλες σειρές που παίζονται κατά καιρούς στο πρόγραμμα του καναλιού- και κατάφερε να φτιάξει μία πάρα πολύ δυνατή ζώνη. Όπως διαπιστώνω το «Σόι» έχει τόσο μεγάλη απήχηση και είναι σαν να παίζεται πρώτη χρονιά. Είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι που πάει καλά, κι αυτό επειδή γίνεται με πολύ μεράκι απ΄ όλους. Όχι μόνον από τους ηθοποιούς αλλά απ΄ όλους τους συντελεστές της σειράς. Βλέποντας την ανταπόκριση του κόσμου, νομίζω πως το σημαντικό είναι αυτή η δουλειά να συνεχιστεί, και μακάρι έτσι όπως είναι «Το σόι» το δικό μας, να έχει αγκαλιάσει και το δικό σας και όλου του κόσμου και να συνεχίσει αυτή η σειρά να παίζεται.

Ερ. Προ ημερών υπήρξαν στην Αθήνα αντιδράσεις εναντίον της θεατρικής παράστασης «Jesus Christ Superstar», αλλά και συγκέντρωση συμπαράστασης ανθρώπων από τον χώρο του πολιτισμού προς τους συντελεστές της. Πώς κρίνετε τέτοιου είδους αντιδράσεις εναντίον θεατρικών παραστάσεων;

Απ. Είναι κάτι που έχει συμβεί πολλές φορές. Στην αρχή φαίνεται ως κάτι γραφικό. Γι΄ αυτό όμως που συνέβη φέτος στο «Jesus Christ Superstar» στο θέατρο «Ακροπόλ», που είναι ένα μιούζικαλ που παίζεται πάνω από 50 χρόνια τι να πούμε; Υπάρχει μάλιστα και μια σπουδαία ταινία που έχει γυριστεί… Αν κάποιος κάτσει και παρακολουθήσει την ιστορία, μιλάει για έναν άνθρωπο ο οποίος ήτανε σούπερ σταρ. Με μία διαφορετική ερμηνεία αλλά ουδόλως έχει να κάνει με το να ξυπνήσει θρησκευτικά συναισθήματα ή κατηγορεί ή θίγει πράγματα και καταστάσεις. Το αντίθετο συμβαίνει. Από κει και ύστερα, όλο αυτό που συμβαίνει, και αρχικά φαίνεται ως γραφικό που 10, 20 ή 30 άτομα βρίσκονται έξω από ένα θέατρο και υποστηρίζουν κάτι, φτάνει σε μία κατάσταση την οποία δεν πρέπει να ανεχόμαστε. Δηλαδή ανθρώπους οι οποίοι υβρίζουν και σπάνε τζαμαρίες και μαρκίζες θεάτρων, τα οποία είναι εστίες πολιτισμού. Καλό είναι να ρίχνουμε τους τόνους, να είμαστε λίγο προσεκτικοί και αν θέλουμε να διαμαρτυρηθούμε για τα θρησκευτικά ή τα πολιτικά «πιστεύω μας» μπορεί να γίνει και με ειρηνικό τρόπο.

Ερ. Θεωρείστε παιδί του Θεάτρου Τέχνης αφού από αυτό αποφοιτήσατε, έχετε περάσει από το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, από ΔΗΠΕΘΕ και έχετε παίξει σε παιδικές παραστάσεις. Τι σας εκφράζει περισσότερο απ΄ ό,τι έχετε παίξει στο θέατρο;

Απ. Είμαι τυχερός επειδή έχω κάνει πολλά και διαφορετικά πράγματα. Δηλαδή αρχαίο δράμα, κλασικό και ελληνικό ρεπερτόριο, μοντέρνα έργα, Έλληνες συγγραφείς. Είμαι πολύ χαρούμενος που έχω την ευκαιρία να μπορώ να παίξω διαφορετικά πράγματα στο ελεύθερο θέατρο, σε μεγάλες και μικρές σκηνές… Δεν υπάρχει κάτι απ΄ όλα αυτά που να μ΄ εκφράζει περισσότερο. Παλιότερα έλεγα ότι εγώ αποκλείεται να κάνω μουσικό θέατρο. Κάποια στιγμή όμως άρχισα να κάνω μόνο μουσικό θέατρο ή μιούζικαλ! Έλεγα πως δεν θα κάνω αρχαίο δράμα. Κι όμως έκανα και αρχαίο δράμα! Δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η πορεία μας και η ζωή…

Ερ. Εκτός από μιούζικαλ παίξατε το 2012 και στη μουσική παράσταση «Αναζητώντας τον Αττίκ». Τελευταία βλέπουμε πως το είδος αυτό, το μουσικό θέατρο, παρουσιάζει άνθηση αφού εκτός απ΄ τον Αττίκ, υπάρχουν παραστάσεις για τον Καζαντζίδη και τον Ζαμπέτα. Για ποιο λόγο ανατρέχουμε στη ζωή των μεγάλων αυτών Ελλήνων καλλιτεχνών;

Απ. Νομίζω ότι πηγαίνουμε προς τα πίσω για να βρούμε ή να ξαναθυμηθούμε την ταυτότητά μας. Αυτοί οι μεγάλοι καλλιτέχνες κατά έναν τρόπο μας έχουνε σφραγίσει, ο καθένας στο είδος του. Το να πηγαίνουμε πίσω δεν είναι απαραίτητα κακό. Το να μένουμε όμως πίσω είναι. Δηλαδή είναι καλό να θυμόμαστε πράγματα και να τα τιμάμε, αλλά καλό είναι να γράφουμε κι εμείς οι νεότεροι τη δική μας ιστορία…