Η προτροπή σε λυντσάρισμα δημόσια, μπροστά σε κάμερες, δεν είναι κάτι απλό, ούτε κάτι που δεν εμπνέει  ανησυχία και σ’ αυτό οφείλουμε όλοι να συμφωνήσουμε. Με τους γνωστούς χρόνους που διεκπεραιώνει τις υποθέσεις, η ελληνική δικαιοσύνη που κατά το σύντομο ανέκδοτο «όλοι την εμπιστευόμαστε!» (όταν δεν μας αφορά…), εξέδωσε μια αθωωτική απόφαση  που δεν καταστρατηγεί τη νομική επιστήμη αλλά τον ορθολογισμό ερμηνεύοντας συμβολισμούς και νεύματα και παραβλέποντας την εκκωφαντικά ευθεία απειλή.

Μετά από αυτό το προφανές, εύλογα αναρωτιέται κανείς τι συνιστά απειλή για να μην θεωρηθεί συμβολική; Να πυροβολείς τον άλλο απευθείας; Αν είχε απειληθεί ο πρωθυπουργός της χώρας, ο Αριστερός κος Αλέξης Τσίπρας, ιδιαίτερα εκείνες της μέρες του επαναστατικού οίστρου, τι αντιδράσεις θα ξεσήκωνε μια παρόμοια απειλή;  Αν σήμερα ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος της πολιτικής προέτρεπε να λιντσαριστεί ένας δικαστικός κατά τον τρόπο με τον οποίο το έπραξε μπροστά στο πανελλήνιο ο κ. Καμμένος, θα θεωρείτο συμβολικό;

Η χώρα βιώνει μια βαθύτατη παρακμή  κι αυτό γίνεται φανερό δια γυμνού οφθαλμού: από τη στιγμή που ο κος Καμμένος αναδεικνύεται σε βασικό ρυθμιστή της πολιτικής της χώρας, χάρη στον Αριστερό πρωθυπουργό.  Γιατί ο Καμμένος στην ουσία είναι ακροδεξιός συμβολικά, στην πραγματικότητα όμως είναι Αριστερός …σαν τον Αλέξη… 

Αλλά τι να πούμε;  Ήταν (κι αυτό)  δίκαιο και έγινε πράξη!