Το απογοητευτικότερο δε όλων είναι ότι αυτά γίνονται ευρύτερα αποδεκτά μέσα από μια νωχελική αδιαφορία, μέσα από την σιωπηρή παραδοχή τους, μέσα σε μια διάχυτη  παρακμιακή αποχαύνωση. Δεν υπάρχει κοινωνικός αντίλογος σ’ αυτήν τη χυλώδη τηλεοπτική πραγματικότητα που μας έχει περάσει ότι αυτό που απαιτεί νοημοσύνη -έστω χαρτοπετσέτας…-  είναι βαρετό, κουλτουριάρικο,  και αντιτηλεοπτικό. Ακόμα και οι εκπομπές που σατιρίζουν, υποτίθεται, αυτόν τον τηλεοπτικό εξευτελισμό, στην ουσία τον αναπαράγουν, τον ξαναζεσταίνουν και τον επαναπροβάλλουν προς εμπέδωση.

Η τηλεοπτική μας πραγματικότητα έχει επιβάλει έναν ιδιότυπο ρατσισμό, όπου η γελοιοποίηση ανθρώπων με μειωμένο καταλογισμό αποτελεί στοιχείο διασκέδασης και απόδειξη της μεγάλης κλάσης και ευφυΐας μιας κάστας ημιμαθών κυνικών τηλεοπτικών ανδρείκελων. Η χυδαιότητα μέσα από την κυριαρχία της κακογουστιάς, της ευκολίας και της παντελούς έλλειψης αστικής  παράδοσης έχουν δημιουργήσει πρότυπα τηλεκανίβαλων που απολαμβάνουν της γενικότερης εκτιμήσεως.     

Μέσα σε όλα αυτά, ο αυτοκράτωρ της υποκουλτούρας, ο απόλυτος εκφραστής  της πλέον συμπλεγματικής εκδοχής της επαρχιώτικης κατινιάς, ο πατριάρχης της αρχοντοχωριατιάς, Πέτρος Κωστόπουλος επαίρεται ότι ξεβλάχεψε τις μεταπολιτευτικές ορδές των βλαχορωμιών επειδή άλλαξε τα τσαρούχια με τα φλόρικα μοκασίνια. Ανακάλυψε την Αμερική και ταυτόχρονα την εξελικτική διαλεκτική των οπισθίων ο Κωστόπουλος και ως βέρος αντιπροσωπευτικός αστός διαπαιδαγώγησε τις στρατιές των Ελλήνων  γιδοβοσκών κοινωνώντας μας τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό!

Το δυστύχημα είναι ότι ως κοινωνία και όχι ατομικά, αδυνατούμε να απαντήσουμε συγκροτημένα στην επέλαση της χυδαιότητας καθώς αποφύγαμε συστηματικά να δημιουργήσουμε και να ενταχθούμε σε απαιτητικότερες παραδόσεις, οπότε αυτή η εμβληματική προσωπικότητα της μεταπολίτευσης, ο Κωστόπουλος, επωμίστηκε το βάρος της αποβλαχοποίησής μας!..