Την εβδομάδα, λόγου χάρη, που μας πέρασε είχαμε την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Λήμνο και την Μυτιλήνη διαδοχικά.

 

«Μου έκοψες τη σύνταξη!», του παραπονέθηκε στη Λήμνο μια  ηλικιωμένη, με τον πρωθυπουργό να απαντά: «τι να σου κάνω, μωρέ»…

Η θεσμοθετημένη ευγένεια της Δύσης δεν βρήκε έδαφος να καλλιεργηθεί στην τουρκοβαλκανική μας συμπεριφορά η οποία με το εκρηκτικό μίγμα της αριστερής  δήθεν αντι-τυπολατρίας θεσμοθετεί την αγένεια. Κατά τα άλλα, ποιος θυμάται τώρα πόσο άνετα ο λαλίστατος πρωθυπουργός μοίραζε συντάξεις, καταργούσε ΕΝΦΙΑ, έσκιζε μνημόνια…

Στην Μυτιλήνη, από την άλλη, ο πρωθυπουργός δεν συνάντησε ανήμπορες γριούλες και γέρους για να ασκήσει τη λαϊκή του σοφία αλλά έναν έρημο τόπο από τη μια και μια παλλαϊκή διαδήλωση εναντίον του από την άλλη, ενώ συνοδευόταν από πολυπληθείς δυνάμεις των ΜΑΤ. Αυτή η καθόλου κολακευτική εικόνα για τον πρωθυπουργό της Αριστεράς ερμηνεύτηκε ορθολογικά και με υποδειγματική  αντικειμενικότητα. Οι πολίτες που διαμαρτυρήθηκαν στο συλλαλητήριο,  χαρακτηρίστηκαν από τον βουλευτή  κ. Πάλλη συλλήβδην ως φασίστες στη λογική του ότι «όσοι δεν τρώνε το σανό μας, είναι φασίστες». Δυσαρεστημένος κατά των πολιτών δήλωσε και ο πρωθυπουργός που λίγα χρόνια πριν καταργούσε και τα ΜΑΤ! Το συμπέρασμα είναι ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να θυμηθεί την αντιπολίτευση του Τσίπρα σε ανάλογες περιπτώσεις. Κάθε παρόμοια απόπειρα θεωρείται φασιστική από τους πραιτοριανούς του καθεστώτος.

Μέσα σε όλα αυτά είχαμε και την αθώωση της Σώτης Τριανταφύλλου η οποία έγινε δεκτή ως νίκη της ελευθερίας του λόγου στη χώρα μας, με την λογική του ότι επειδή τα αυτονόητα δεν είναι αυτονόητα στη χώρα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, χαιρετίζουμε (την αυτονόητη) αθώωση της Σώτης …και της ελευθερίας του λόγου στην Ελλάδα.

Κατόπιν ενέσκηψε το ζήτημα σχετικά με την  αναδοχή και υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια. Πρόκειται για ένα θέμα λεπτό που απαιτεί πληροφόρηση και γνώση του σχετικού ευρωπαϊκού νομοθετικού  πλαισίου και στο οποίο κυριάρχησαν άγνοια, σκοταδισμός, προκαταλήψεις και κυρίως οι κομματικές σκοπιμότητες είτε θετικά διακείμενες είτε αρνητικά. Φωτεινές εξαιρέσεις που βασίζονταν στην πλήρη γνώση του θέματος πολιτικά, κοινωνικά σύμφωνα με τη νομοθεσία για τα ανθρώπινα δικαιώματα, απαλλαγμένες από κομματικές προτεραιότητες και σκοπιμότητες ήταν αυτή του Ευάγγελου Βενιζέλου και της Ντόρας Μπακογιάννη.

Εντύπωση και σχόλια δημιούργησε η ρητορική καλλιέπεια του  φιλιππικού του κου Καρτερού εναντίον των εκπροσώπων του «σάπιου πολιτικού συστήματος», ο οποίος έχει παρεμπιπτόντως μείνει στην ιστορία του τιμημένου  κομμουνιστικού κινήματος με απανθρακωμένα γράμματα για το ξεσκέπασμα της καπιταλιστικής συνωμοσίας σχετικά με το Τσερνομπιλ…   Ιστορικά έμειναν τα ακλόνητα επιχειρήματά του κατά της συνομωσίας, με μέλη του κομμουνιστικού κόμματος να καταναλώνουν ασμένως φράουλες, μαρούλια, λάχανα και άλλα ευπαθή ζαρζαβατικά για να αποδείξουν την καθαρότητα των σοσιαλιστικών ουρανών, και την αποκτήνωση των μαζών.    

Την επικαιρότητα απασχόλησε και ο θάνατος του εκδότη της Αυριανής καθώς επανέφερε στο προσκήνιο το μεταπολιτευτικό του επίτευγμα, αυτό του αποκαλέστηκε «αυριανισμός» και τις αισθητικές – πολιτικές επιδράσεις του στον δημόσιο βίο και λόγο.

Εντύπωση προκάλεσε και ο οικογενειακός περίπατος του ζεύγους Βαρουφάκη στους πρωτομαγιάτικους εορτασμούς. Έδωσε έναν ξεχωριστό αγωνιστικό τόνο, ανανεώνοντας  το life style της πορείας με κοσμοπολίτικες πινελιές.

Θυμηθήκαμε και την επέτειο της πιο τραγικής δολοφονίας στα χρόνια της μεταπολίτευσης με θύματα τρεις εγκλωβισμένους ανθρώπους στην Μαρφίν και τους αγωνιστές κουκουλοφόρους προοδευτικούς κινηματίες ιεροεξεταστές να τους κρατούν εγκλωβισμένους για να καούν ζωντανοί στην πυρκαγιά που άναψαν οι μολότοφ (που «τι κακό έχουν…;» κατά δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού)  ξεπερνώντας σε θηριωδία  και αυτούς τους Ναζί!

Μέσα σε όλα αυτά, έλαμψε ο θεωρητικός Κυρίτσης με τις τοποθετήσεις του κατά της «άγριας» Δύσης…