Κάθε βράδυ ό Τζάστον έσκαβε μήνες τώρα κάτω από το κελί του και κάθε μέρα ερχόταν πιο κοντά στην ελευθερία. Το τούνελ που έσκαβε κάτω από τη λεκάνη του κελιού του ήταν όμως εξαιρετικά στενό και στα τελευταία μέτρα δυσκολευόταν πολύ.

Το τελευταίο βράδυ που είχε προγραμματίσει την απόσταση και είχε σιγουρευτεί ότι το τούνελ του περνούσε κάτω από τον τοίχο της φυλακής, μπήκε μέσα και ξεκίνησε να αποδράσει. Τότε συνειδητοποίησε δυο πράγματα. Πρώτον ότι μετά από κάποια μέτρα δεν υπήρχε καθόλου οξυγόνο για να αναπνεύσει στο τούνελ μέσα και το χειρότερο ότι το τούνελ έφτανε μέχρι τη βάση του τοίχου και όχι έξω από αυτόν.

Ο Τζάστον που είχε καταδικαστεί για δολοφονία, σύρθηκε και επέστρεψε ασθμαίνων στο κελί του. Λίγα λεπτά μετά ξεψύχησε. Οι δεσμοφύλακες τον βρήκαν νεκρό την επόμενη μέρα.

Οι ιατροδικαστές είπαν πως τα πνευμόνια του έπαθαν τόσο μεγάλη ζημιά μέσα στο τούνελ που η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη