Πρόκειται για την ανακοίνωση της αμερικανικής πρεσβείας για την παραχώρηση άδειας στον Δημήτρη Κουφοντίνα.

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας έχει καταδικαστεί σε 11 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για τη συμμετοχή του στην δράση της οργάνωσης 17 Νοέμβρη.

Ο ίδιος είναι κρατούμενος στην Ελλάδα, όπου το νομικό πλαίσιο είναι συγκεκριμένο και προβλέπει την παροχή αδείας στους τροφίμους μετά από ορισμένα χρόνια και κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, μεταξύ των οποίων δεν είναι η δήλωση μετανοίας.

Παρότι η παροχή αδείας σε κρατούμενους είναι νόμος του ελληνικού κράτους αυτό δεν φαίνεται να συγκινεί τους Αμερικανούς φίλους μας, οι οποίοι κάθε φορά που ο συγκεκριμένος κρατούμενος παίρνει άδεια, αυτοί βγάζουν ανακοινώσεις κάνοντας λόγο για «επαίσχυντη αδικία» και δείχνοντας χωρίς αιδώ την περιφρόνησή τους για την έννομη διαδικασία, την οποία «καταδικάζουν»!

Βέβαια, η ευαισθησία της πρεσβείας για τις οικογένειες θυμάτων εξαντλείται μόνο στους καταδικασμένους για τη 17 Νοέμβρη και όχι στο πλήθος ποινικών δολοφόνων και λοιπών που παίρνουν άδειες σύμφωνα με το νόμο.

Σε τι διαφέρει άραγε η «απερίφραστη καταδίκη» της πρεσβείας των ΗΠΑ για απόφαση του συμβουλίου φυλακών, από τις επιθέσεις με σκληρή γλώσσα που υπέστη η Δικαιοσύνη από κορυφαίους Τούρκους παράγοντες για την υπόθεση των 8;

Όπως βαθιά υποκριτική είναι και η στάση Ελλήνων βουλευτών και πολιτικών οι οποίοι σε κάθε άδεια του Κουφοντίνα έβγαιναν στα κανάλια σκίζοντας τα ρούχα τους επειδή ο «αρχιτρομοκράτης» και «αμετανόητος δολοφόνος» πήρε άδεια. Το ότι το προβλέπει ο νόμος δεν είχε καμία σημασία για τους ίδιους ούτε για τα media των πηχυαίων και χυδαίων τίτλων.

Ωστόσο πέρα από τις κραυγές, κανένας πολιτικός ή κόμμα δεν παρουσίασε πρόταση αναθεώρησης του νομικού πλαισίου για τις άδειες, ώστε να ακολουθηθεί η νόμιμη διαδικασία.

Με λίγα λόγια, εντοπίζεται το εξής παράδοξο: Πολιτικοί παράγοντες που λόγω αξιώματος αντιπροσωπεύουν την έννομη τάξη, ζητούν παραβίαση του νόμου (στέρηση αδείας στον Κουφοντίνα), όταν όσα προβλέπει αυτός δεν είναι της αρεσκείας τους.

Ιδιαίτερα μερικοί που θεωρούν εαυτούς λάτρεις της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, αν έριχναν μια ματιά στον πλατωνικό διάλογο του Πρωταγόρα, θα διαπίστωναν ότι από την αρχαιότητα οι πολιτισμένες και ευνομούμενες κοινωνίες δεν τιμωρούν για εκδίκηση αλλά για σωφρονισμό. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο εντάσσεται η παροχή άδειες σε κρατούμενους, πάντα υπό προϋποθέσεις.

Ο Κουφοντίνας πολέμησε στην κυριολεξία την έννομη τάξη και το πολιτικό σύστημα, καταδικάστηκε και εκτίει την ποινή του στη φυλακή.

Από την υποκρισία και την περιφρόνηση του ακρογωνιαίου λίθου του Κράτους που είναι οι νόμοι και μάλιστα από τους υποτιθέμενους υπερασπιστές του, ποιος δικαιώνεται άραγε;