Σύμφωνα με τον Economist «διευκολύνει πολύ τον Κουρτς το γεγονός ότι η Αυστρία “παίρνει το πηδάλιο” ακριβώς τώρα που ο πονοκέφαλος του μεταναστευτικού επιστρέφει. Ωστόσο, αν και η αυστριακή κυβέρνηση θα προσπαθήσει να υπάρξει συμφωνία, δεν σημαίνει ότι πιστεύει πως θα τα καταφέρει εκεί που απέτυχαν άλλοι. Και το σχέδιο: έλεγχοι, αλλά και γενναιοδωρία –να βοηθηθούν αυτοί που πιο πολύ έχουν ανάγκη. Όμως, για να πειστεί η Αφρική να συνεργαστεί και να δημιουργήσει κέντρα υποδοχής θα απαιτήσει πολύ πιο ευέλικτη διπλωματία από αυτή που μπορεί να επιστρατεύσει η ΕΕ. Οι διχασμένες κυβερνήσεις της Ευρώπης κοιτάζουν προς τον Κουρτς, αναζητώντας απελπισμένα μια λύση για τα μεταναστευτικά τους προβλήματα. Όμως, οι εσωτερικές τους πολιτικές τις αναγκάζουν να ζητούν ακόμα σκληρότερα μέτρα –παρότι οι αριθμοί των αιτούντων άσυλο υποχωρούν. Και κάθε βήμα προς κάποιου είδους λύση σταδιακά διαβρώνουν την “αρχή της εδαφικότητας” της ΕΕ σχετικά με το άσυλο».

Ο Economist εκτιμά ότι «οι Ευρωπαίοι εταίροι του Κουρτς υιοθετούν κάποιες προτάσεις του, ελπίζοντας ότι θα απομακρύνουν στο μέλλον τις πιο βίαιες λύσεις. Και πιστεύουν ότι θα το μπορέσουν. Μπορεί όμως και όχι», καταλήγει το βρετανικό περιοδικό.