Αναμένεται νέα αποκάλυψη για μαύρη τρύπα σε μεγάλη ελληνική εισηγμένη εταιρεία

Αναμένεται νέα αποκάλυψη για μαύρη τρύπα σε μεγάλη ελληνική εισηγμένη εταιρεία

Το σκάνδαλο της Folli Follie και οι φερόμενες ως παράτυπες πωλήσεις ακινήτων σε Κινέζους από τον αντιπρόεδρο του Jumbo είναι τα δύο πιο πρόσφατα σκάνδαλα που ταλανίζουν την ελληνική επιχειρηματικότητα, αλλά δεν θα είναι τα τελευταία.

Ήδη ακούγεται στην αγορά από αξιόπιστες πηγές πως μια ακόμη μεγάλη ελληνική εισηγμένη εταιρεία θα αποκαλυφθεί οσονούπω ότι ελέγχεται αρμοδίως για γκρίζες έως μαύρες «τρύπες» άνω των 100 εκατομμυρίων ευρώ. Χωρίς να υπολογίζουμε τις φήμες που κυκλοφορούν κατά καιρούς για διάφορες επιχειρήσεις χωρίς τελικά να επιβεβαιώνονται.

Ήταν εξ αρχής αυτονόητο πως η κρίση θα γεννούσε «τέρατα» διαφόρων ειδών και στο επιχειρείν. Τα τελευταία χρόνια η επιχειρηματική ατζέντα έχει πλήθος κόκκινα δάνεια, χρεοκοπίες, δόλιες χρεοκοπίες και μετανάστευση επιχειρήσεων. Με γαρνιτούρα ποικίλα σκάνδαλα.

Η αντανάκλαση στην οικονομία είναι προφανής: απαξιωμένο χρηματιστήριο με τζίρους ελάχιστων δεκάδων εκατομμυρίων (42 εκατ. ευρώ στις 2 Νοεμβρίου), ανεργία, κρίση εμπιστοσύνης, χαμηλές επενδυτικές επιδόσεις.

Αν δεν αρθεί η κρίση εμπιστοσύνης προς τους κανόνες του επιχειρείν, το ελληνικό χρηματιστήριο, το οποίο κατά κανόνα – ακόμη και την περίοδο της ακμής του – αποτέλεσε πεδίο κυρίως ευκαιριακών και βραχυπρόθεσμων τοποθετήσεων, δεν θα έχει ελπίδες να λειτουργήσει με όρους μακροπρόθεσμων αναπτυξιακών επενδύσεων. Το ίδιο και η οικονομία στο σύνολό της.

Όπως σημείωσε σήμερα – σε παρέμβασή του στο Athens Investment Forum 2018 – ο πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών Νίκος Καραμούζης, πρέπει να αλλάξει πάραυτα ο νόμος για την εταιρική διακυβέρνηση, καθώς η ζημιά που γίνεται στη χώρα και την αξιοπιστία της από αθέμιτες επιχειρηματικές συμπεριφορές δεν είναι μικρότερη από τη ζημιά που έχει γίνει με την πολυετή αρνητική εικόνα του κράτους.

Η Ελλάδα, δεσμευμένη επί δεκαετίες σε πρωτογενή πλεονάσματα που πιθανότατα θα αποδειχθεί αδύνατον να επιτευχθούν, έχει άμεση ανάγκη επενδύσεων δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Ανυπέρβλητα δύσκολος στόχος σε περιβάλλον «υψηλής ανεργίας, υπερφορολόγησης, φθίνουσας πορείας της παραγωγικότητας, δημογραφικής γήρανσης, μετανάστευσης των ικανών, ανώτατης παιδείας σε αναντιστοιχία με τις παραγωγικές ανάγκες», όπως το περιέγραψε ο Ν. Καραμούζης.

Η ανεργία μειώθηκε εύκολα από το 27% σε λίγο κάτω από 20%, αλλά η διάσπαση χαμηλότερων ορίων θα είναι απείρως δυσκολότερη χωρίς ένα επενδυτικό σοκ. Ακόμη χειρότερη θα είναι η προοπτική δημιουργίας σταθερών και ευπρεπώς αμειβόμενων θέσεων εργασίας, τις οποίες σε μεγάλο βαθμό εξασφαλίζει μόνο το κράτος, αλλά αναγκαστικά μόνο για λίγους.

Με όρους επιχειρείν η απουσία εμπιστοσύνης, η έλλειψη αξιόπιστων κανόνων και η πλημμελής εκκαθάριση – ενίοτε με όρους ελάχιστα διαφανείς – των κόκκινων δανείων είναι οι όροι για πολυετή καθήλωση της επιχειρηματικότητας.

Με όρους εργασίας και κοινωνίας αυτό το δύσοσμο και αντιεπενδυτικό περιβάλλον απειλεί με περαιτέρω επιδείνωση την παραγωγικότητα, τις αμοιβές, τη μετανάστευση και τη γήρανση, αλλά και με απαξίωση το αριθμητικά φθίνον παραγωγικό δυναμικό της χώρας.

Όσο και αν οι διάφορες πλευρές του πολιτικού και οικονομικού συστήματος επιλέγουν να βλέπουν μόνο τη μία από τις δύο όψεις του, το νόμισμα είναι ένα και λέγεται Ελλάδα. Η αξία του θα ανέβει ή θα καταρρεύσει ανάλογα με το αν θα υπάρξουν καθαροί κανόνες, σαφείς στόχοι και αν θα εξασφαλιστούν τα μέσα για την επίτευξή τους.

Κανείς δεν πρόκειται να επενδύσει δεκάρα τσακιστή σε μια χώρα που δεν σέβεται η ίδια τον εαυτό της. Ούτε οι αγορές θα χρηματοδοτήσουν τα χρέη μιας χώρας που αρνείται επίμονα να κερδίσει το μέλλον που της αναλογεί.