Όταν δημιουργήθηκαν, τα Wikileaks αποτέλεσαν για πολλούς μια «νησίδα» ελπίδας, καθώς έδιναν τη δυνατότητα σε όσους είχαν απόρρητα στοιχεία, των οποίων η δημοσίευση θα απέβαινε υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, να τα δημοσιοποιήσουν με ασφάλεια. Κατ’ άλλους, επί αρκετά χρόνια τα Wikileaks αποτελούσαν, ενδεχομένως, ένα άλλοθι του συστήματος, το οποίο μπορούσε να διαρρέει «ασφαλώς» πληροφορίες για να εκτονώσει ισχυρότερες πιέσεις.

Με τα χρόνια τα Wikileaks αύξησαν τη φήμη τους, κέρδισαν αποδοχή και κατάφεραν να έχουν πρόσβαση σε κεφάλαια για να αναπτύσσουν τις ασφαλείς υποδομές τους διαμέσου χορηγιών. Γρήγορα κατέστη σαφές ότι ο Ασάνζ επιθυμούσε να διαρρέει περισσότερο στοιχεία που έπλητταν τα αμερικανικά συμφέροντα, δεδομένου ότι αυτές οι διαρροές ήταν περισσότερο δημοφιλείς.

Μέχρι τότε διατυπώνονταν πολλά ερωτήματα σχετικά με τη δράση του «ιστοτόπου των αποκαλύψεων», αλλά κανείς δεν μπορούσε να του προσάψει «χρηματισμό» ή «προσπορισμό κέρδους». Έπειτα έρχονται η μεγάλη αποκάλυψη των τηλεγραφημάτων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τα emails από το Δημοκρατικό Κόμμα και τον προσωπικό σέρβερ του επιτελείου της Χίλαρι Κλίντον. Οι αποκαλύψεις πλήττουν εν πολλοίς την προεκλογική της καμπάνια, αλλά δεν αποτελούν τη βασική αιτία της ήττας της.

«Συμπάθεια» στον Τραμπ
Όμως, με αφορμή αυτές τις αποκαλύψεις, κάποιοι άρχισαν να μιλούν για «κοστολόγηση των υπηρεσιών» του δημοφιλούς ιστοτόπου. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Σε όλα τα χρόνια της λειτουργίας τους τα Wikileaks δεν αποκάλυψαν τίποτε που να μην αφορά την αμερικανική / δυτική πολιτική και δεν άγγιξαν ποτέ τα ρωσικά ή άλλα συμφέροντα. 

Συγχρόνως είναι αποδεδειγμένες οι επαφές των Wikileaks με αξιωματούχους της καμπάνιας Τραμπ και οι δημοσιευμένες απόψεις του Ασάνζ, ο οποίος προέκρινε τη νίκη του Τραμπ ως «αντίδοτο» στην «επικίνδυνη συμμαχία Κλίντον, φιλελευθέρων και ΜΜΕ, που θα τροφοδοτούσε τα χειρότερα ανακλαστικά στις ΗΠΑ».

Δεν μπορεί κανείς να αποδείξει πλήρως ότι υπήρξε συναλλαγή, δεδομένου ότι στο επίπεδο της (παρα)κρατικής διαχείρισης συμφερόντων δεν αποτιμώνται όλα με τα χρήματα, αλλά με την ειδική αξία μιας απόφασης. Το σίγουρο είναι ότι τα Wikileaks και ο ιδρυτής τους κατέστησαν ευάλωτοι και αναλώσιμοι.

Και τώρα… «δικαιοσύνη»
Η κατηγορία τώρα είναι σκληρή: ο Τζούλιαν Ασάνζ αποπειράθηκε να δημιουργήσει «κέντρο κατασκοπείας» μέσα στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο, υποστήριξε σε συνέντευξή του ο Πρόεδρος της λατινοαμερικάνικης χώρας Λενίν Μορένο δικαιολογώντας με αυτόν τον τρόπο την απόφασή του να ανακαλέσει το πολιτικό άσυλο που είχε παραχωρηθεί στον ιδρυτή των Wikileaks, ο οποίος συνελήφθη από τη βρετανική αστυνομία την Πέμπτη.

Ο Ασάνζ πριν από μερικές μέρες εκδιώχθηκε από την πρεσβεία του Ισημερινού στο Ηνωμένο Βασίλειο και συνελήφθη. Πάνω από 70 μέλη του βρετανικού Κοινοβουλίου υπέγραψαν επιστολή προς το υπουργείο Εσωτερικών προτρέποντάς το να δώσει προτεραιότητα στο ενδεχόμενο σουηδικό αίτημα έκδοσης. Ο Πρόεδρος του Ισημερινού δήλωσε ότι έλαβε «γραπτές εγγυήσεις» από το Λονδίνο ότι ο Ασάνζ δεν θα εκδοθεί σε κάποια χώρα όπου διατρέχει κίνδυνο να βασανιστεί, να υποστεί κακομεταχείριση ή να καταδικαστεί στην ποινή του θανάτου.

«Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε το σπίτι μας, ένα σπίτι με ανοιχτές πόρτες, να μετατραπεί σε κέντρο κατασκοπείας» ανέφερε ο Μορένο επιμένοντας ότι «η δραστηριότητα του Ασάνζ παραβίαζε τους όρους του ασύλου» που του είχε προσφερθεί και διαβεβαιώνοντας πως η απόφαση που πήρε να ανακαλέσει το πολιτικό άσυλο «δεν ήταν αυθαίρετη», απεναντίας «βασίστηκε στο διεθνές δίκαιο».
Η Τζένιφερ Ρόμπινσον, μία εκ των δικηγόρων του, διαβεβαίωσε ότι ο 47χρονος Αυστραλός είναι διατεθειμένος να συνεργαστεί με τις σουηδικές αρχές εάν αυτές ζητήσουν την έκδοσή του, πάντως προτεραιότητα παραμένει το να αποφευχθεί η έκδοσή του στις ΗΠΑ. 

Ο Ασάνζ συνελήφθη, μεταξύ των άλλων, και με βάση το αίτημα έκδοσης των αρχών των ΗΠΑ, που τον κατηγορούν ότι βοήθησε την πρώην αναλύτρια της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών Τσέλσι Μάνινγκ να βρει τον κωδικό χρήστη για να αποκτήσει πρόσβαση σε εκατοντάδες χιλιάδες άκρως απόρρητα αρχεία. Το αίτημα έκδοσης θα εξεταστεί από τη βρετανική δικαιοσύνη στις 2 Μαΐου.
Ο Τζον Σίπτον, ο πατέρας του Ασάνζ, ζήτησε από την κυβέρνηση της Αυστραλίας να επαναπατρίσει τον γιο του λέγοντας ότι, όταν είδε τα πλάνα της σύλληψής του, τον σοκάρισε η κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Ο Αυστραλός πρωθυπουργός Σκοτ Μόρισον είπε δύο ημέρες νωρίτερα ότι ο Ασάνζ δεν θα έχει «καμία ειδική μεταχείριση» από την Καμπέρα. Ο ιδρυτής του Wikileaks παραμένει υπό κράτηση μετά τη σύλληψή του. 

Τέλος, στο ερώτημα αν ο Ασάνζ υπήρξε ήρωας της πληροφόρησης ή εργαλείο στα χέρια κακόβουλων ατόμων δεν υπάρχει σαφής απάντηση, καθώς δεν υπάρχουν τα σχετικά στοιχεία. Το δεδομένο είναι ότι, στην εποχή της απόλυτης κοστολόγησης των πάντων, τίποτε δεν μπορεί να θωρακιστεί ως εργαλείο καλών προθέσεων.