Η βασική εκτίμηση της Άννας Διαμαντοπούλου μας εξηγεί πως η ΝΔ είναι μεν ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, όπως φαινόταν και από τις δημοσκοπήσεις, προειδοποιεί όμως και το κυβερνών κόμμα για το ποσοστό που έλαβε. 

Όπως γράφει η ανάλυση του Δικτύου, η ψήφος στις δύο αναμετρήσεις του Μαΐου  και του Ιουλίου είναι σε μεγάλο ποσοστό ψήφος «ανοχής». «4 στους 10 ψηφοφόρους της ΝΔ απαντούν πως η ψήφος τους αποτελεί τιμωρία για τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι θετική ψήφο στη ΝΔ. Αν αφαιρέσουμε αυτό το ποσοστό από τους ψηφοφόρους του Ιουλίου, τότε βρίσκουμε τα εκλογικά «στεγανά» του κόμματος που είναι το ποσοστό του Μαΐου 2012.  

Γράφει μεταξύ άλλων το Δίκτυο: 

Παρά το σαφές προβάδισμα και την δημιουργία της κρίσιμης πλειοψηφίας που ακολούθησε την ΝΔ κατά τα χρόνια της αντιπολίτευσης και εκφράστηκε υπέρ της στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις (Μαϊου & Ιουνίου) ένα σημαντικό στοιχείο που καταγράφηκε στην ενδιάμεση έρευνα της Alco (Ιουν. 2019) μας δείχνει πως από το πλειοψηφικό ρεύμα της ΝΔ δεν λείπει το συνηθισμένο σε ευρωπαϊκό επίπεδο φαινόμενο της ρευστότητας της ψήφου και τις μετακίνησης ψηφοφόρων ανάμεσα στα κόμματα, ανάλογα με το ερώτημα και το διακύβευμα της κάθε αναμέτρησης. 4 στους 10 ψηφοφόρους της ΝΔ (Μαϊου 2019) απαντούν πως η ψήφους τους αποτελεί τιμωρία για τον ΣΥΡΙΖΑ κι όχι θετική ψήφο στη ΝΔ. Αν αφαιρέσουμε αυτό το ποσοστό από τους ψηφοφόρους του Ιουλίου τότε βρίσκουμε τα εκλογικά «στεγανά» του κόμματος που είναι το ποσοστό του Μαΐου 2012 (Α. Σαμαράς – περίπου 20%), όπου η ΝΔ προσήλθε στην κάλπη χωρίς ισχυρό αντίπαλο και χωρίς άμεσο διακύβευμα (το οποίο τέθηκε στην αμέσως επόμενη αναμέτρηση).

Η συγκεκριμένη κάρτα στέλνει πολλαπλά μηνύματα προς την ηγεσία του κόμματος αλλά και προς το πολιτικό σύστημα συνολικά πως δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια σχεδιασμών και υπολογισμών με την παλαιά νοοτροπία της «ιδιοκτησίας» των ψηφοφόρων. Φαινόμενο το οποίο οφείλει να λάβει σοβαρά υπόψη της η ηγεσία της ΝΔ κατά την άσκηση της διακυβέρνησης.

• Διαβάστε ολόκληρη την έρευνα ΕΔΩ