Η Daniella Hodgson σκάβει μια τρύπα στην άμμο. «Βρήκα ένα», φώναξε

Ανοίγει το χέρι της για να αποκαλύψει ένα κόκκινο σκουλήκι, το οποίο απομάκρυνε από το υπόγειο καταφύγιό του. 

Το σκουλήκι θα καταπιεί κομμάτια πλαστικού που θα συναντήσει στην άμμο, ενώ στη συνέχεια το σκουλήκι μπορεί να γίνει τροφή για πουλιά ή ψάρια, όπως συνηθίζεται στην τροφική αλυσίδα της φύσης.

«Θέλουμε να δούμε πόσο πλαστικό μπορεί να καταλήξει στις ακτές του νησιού της Τενερίφης» είπε η Hodgson, η μεταπτυχιακή ερευνήτρια στο Royal Holloway, στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου.

«Αν είστε εκτεθειμένοι σε περισσότερο πλαστικό, θα τρώτε περισσότερα πλαστικά; Ποια είδη πλαστικών θα καταναλώνετε, ποια σχήματα, χρώματα ή μεγέθη; Και μετά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις πληροφορίες για να κάνουμε πειράματα ώστε να δούμε τον αντίκτυπο που θα έχει η κατανάλωση πλαστικού σε διαφορετικά ζώα», τόνισε.

Τα μικροπλαστικά είναι κομμάτια πλαστικού μικρότερα από 5 χιλιοστά ή περίπου στο μέγεθος ενός σπόρου σησαμιού. Υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με την επίδραση αυτών των μικροσκοπικών πλαστικών κομματιών, τα οποία προέρχονται από μεγαλύτερα πλαστικά υπολείμματα, καλλυντικά και ρούχα. Αυτό που δεν πρέπει να αμφισβητήσει κανένας είναι πόσο μακριά έχουν ταξιδέψει γύρω από τον πλανήτη μέσα σε μερικές δεκαετίες.

«Είναι απολύτως παντού», επισημαίνει η Hodgson, η οποία ερευνά πώς το πλαστικό κάνει το ταξίδι του στα θαλάσσια οικοσυστήματα. «Τα μικροπλαστικά μπορούν να βρεθούν στη θάλασσα, σε περιβάλλον γλυκού νερού σε ποτάμια και λίμνες, στην ατμόσφαιρα, στα τρόφιμα», πρόσθεσε.