Σε μια σύντομη ιστορική αναδρομή θα λέγαμε ότι οι πατρινοί είχαν πάντα έφεση στο ντόρο. ’Ήδη ο Λουκιανός αναφέρει «μέγαν θόρυβον και γέλωτας, τούς οποίους έπροκάλεσε Πατρινός δικηγόρος».

Ο Πλούταρχος χαρακτηρίζει τους «Πατρεΐς ώς έπιδιδομένους είς ευφυή λογοπαίγνια, σκώπτας» και ο Θωμόπουλος το 1914 ότι «διατηρούν τήν προτίμησίν των αύτήν νά διαδίδουν ευτράπελα πλαστουργήματα τά όποια προκαλοΰν τόν συνήθη θόρυβον, έν Πάτραις λεγόμενον ντόρον».

Η λέξη έχει τη σημασία του μεγάλου θορύβου, οχλοβοής, στην Πάτρα όμως ειδικώτερα, έχει και την αρχική της, δηλ. αστεϊσμός, εμπαιγμός, φενακισμός, ανιδιοτελής άπατη (αντίστοιχα στην Αθήνα: κασκαρίκα, φάρσα).

*Η ανάρτηση ανήκει στον Άρη Μπετχαβά για το patrasmemories