«Είμαι πάνω από 50 χρόνια στο χώρο της υποκριτικής. Η ομορφιά μου, μου άνοιξε πόρτες στον κινηματογράφο, αλλά με δυσκόλεψε πολύ στην προσωπική μου ζωή και στη σχέση μου με το άλλο φύλο. Όχι μόνο ζήλεια, αλλά και δειλία του άλλου φύλου να σε προσεγγίσει. Ο ανταγωνισμός από άλλες γυναίκες ηθοποιούς υπάρχει πάντα, αλλά δεν τον βίωσα και πάρα πολύ γιατί εγώ δεν δούλεψα και πάρα πολύ στον κινηματογράφο.

Επίσης, δεν μπήκα και στα κυκλώματα πάρα πολύ, ώστε να νιώσω κάτι τέτοιο. Δεν με ενδιέφερε καθόλου ο κινηματογράφος. Τον κινηματογράφο τον έκανα γιατί με ζητούσε ο κινηματογράφος, εγώ δεν τον ήθελα καθόλου. Τον έκανα εξ ανάγκης, μου έδινε κάποια χρήματα για να επιζήσω σε μια εποχή που δεν έβρισκα εύκολα στο θέατρο δουλειά. Αυτό, βέβαια, μου άνοιξε την πόρτα και του θεάτρου αντίστοιχα με κάποιο τρόπο.

Είναι τώρα 25 χρόνια που έχω τη δική μου θεατρική δραστηριότητα που αυτή μου φτάνει και μου περισσεύει, θα έλεγα, για να με γεμίσει γιατί συγχρόνως πρέπει να στηρίξω και οικονομικά το θέατρο. Στο παρελθόν έχασα ότι είχα και δεν είχα στο θέατρο. Δεν ξεκινάς από το μηδέν, συνήθως εμείς στη δουλειά μας είμαστε μονίμως σε αναζήτηση χρημάτων», είπε μεταξύ άλλων.