Στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, η χώρα μας παρουσιάζεται  συστηματικά στην σχέση της με την Τουρκία σαν ο αδύναμος κρίκος, ο φοβισμένος και παθητικός γείτονας, το εύκολο θύμα…  Πιθανόν αυτό να οφείλεται σε διάφορα περιστατικά, κυρίως μετά την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Μια εισβολή που μάλλον πρέπει να μας προβληματίσει – όχι, ωστόσο, φοβικά όσο διδακτικά καθώς τα δικά μας λάθη και παραλήψεις εκμεταλλεύτηκε η Τουρκία. 

Σε αυτή τη μονομερή σύγκριση της χώρας μας με την γείτονα, συνήθως γκρινιάζουμε για την στρατιωτική ισχύ και την πληθυσμιακή υπεροχή της. Ως κακομαθημένος λαός, δεν λαμβάνουμε υπόψιν το επίπεδο ζωής σε όλες τις πτυχές του στην χώρα μας και στην Τουρκία. Οι πολίτες της Ελλάδας απολαμβάνουν ένα ασύγκριτο και αδιανόητο επίπεδο ζωής σε σχέση με το αντίστοιχο των Τούρκων στους τομείς των πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του τρόπου ζωής καθώς η Ελλάδα συμμετέχει στο σκληρό πυρήνα της πιο πολιτισμένης και δημοκρατικής συμμαχίας που υπήρξε ποτέ στην ιστορία.  Σε ολόκληρη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, οι Έλληνες δεν σταμάτησαν λεπτό να απολαμβάνουν λαίμαργα κάθε είδους ελευθερία, δικαιώματα και ένα υψηλό επίπεδο ζωής. Το αντίθετο, δηλαδή, με αυτό που συνέβαινε και συμβαίνει με τους απέναντι γείτονες…  

Ταυτόχρονα να θυμίσουμε ότι οι περιορισμένες ελευθερίες στην Τουρκία αλλά και η φύση της χώρας αυτής, επιτρέπουν την στρατιωτική δομή της κοινωνίας που στην χώρα μας δεν γίνεται ανεκτή ούτε σαν ιδέα. Να θυμίσουμε ότι στην Τουρκία οι αμυντικές δαπάνες δεν περνούν την βάσανο της δημοκρατίας όπως εδώ – ούτε την βάσανο των κινημάτων Ειρήνης και των συναυλιών ελληνοτουρκικής φιλίας. Εκεί, η οικοδόμηση ενός αυταρχικού στρατοκρατουμένου κράτους είναι τρόπος ζωής. Στην Τουρκία, η είδηση ενός πολέμου σε κάποιες περιπτώσεις δεν είναι καν η πρώτη είδηση για την κοινωνία της.

Ας πληροφορηθούν λοιπόν όλοι όσοι δεκαετίες τώρα μας παρουσιάζουν ως χώρα της σφαλιάρας κάθε φορά που προκύπτει ένα επεισόδιο με την Τουρκία, ότι δεν είναι ακριβώς έτσι. Η Ελλάδα είναι μια χώρα πολιτισμένη με δημοκρατία που το ζητούμενό της είναι η ευημερία των πολιτών κι όχι ο νεο-οθωμανικός επεκτατισμός. Ωστόσο, όσοι πονάνε για αυτή την ανισότητα στρατιωτικής ισχύος,  κάλλιστα μπορούν να βάλλουν πλάτη, αποδεχόμενοι μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες να γίνει η Ελλάδα από χώρα δημοσίων υπαλλήλων, επιδοματούχων και συνταξιούχων, μια χώρα με στρατιωτικό προσανατολισμό με πανάκριβες και αποτρεπτικές ένοπλες δυνάμεις.