«Αντί να ανανεωθούν σε ιδέες και σε πρόσωπα πολιτεύονται in memoriam. Με μια «Αριστερά» που έχει σχεδόν εξαφανιστεί στην Ευρώπη ή με τον «Ανδρέα» που μας εγκατέλειψε για τόπο χλοερό εδώ και ¼ του αιώνα!. Αντί να εκφράσουν μία κοινωνία που άλλαξε ριζικά μέσα στην τελευταία δεκαετία φωνάζουν ακόμη για παιδάκια που λιποθυμούν στο σχολείο. Αντί να μιλήσουμε για τη χώρα μιλούν για τα μαγαζάκια τους», προσθέτει ο Γιάννης Πρετεντέρης. 

«Από την άλλη βεβαίως δεν είναι φυσιολογικό να ζούμε σε μία δημοκρατία με παντοδύναμη κυβέρνηση και χρεοκοπημένη αντιπολίτευση. Ούτε φυσιολογικό ούτε υγιές. Αντί να λένε καλαμπούρια οι Γείτονες με τους Φλαμπουράρηδες, αντί να επιστρατεύουν κοτοπόνηρες ίντριγκες αντί να ονειρεύονται ρόλους, θα προσέφεραν στη χώρα αν μπορούσαν να την κοιτάξουν στα μάτια, να καταλάβουν τι θέλει και να εκφράζουν τι χρειάζεται. Αν κατάφερναν δηλαδή να ασκήσουν κάτι που στην δημοκρατία ονομάζεται πολιτική», καταλήγει το άρθρο.