«Έφυγε, αλλά θα μείνει. Θα είναι πάντα, με τις μνήμες στην αρχή, με τα γραφτά του ύστερα, ένα γεφύρι στα στενοσόκακα της Αχαρνών όπου ζούσε λιτά, μαζί με τους ξεριζωμένους από την Ασία ή την Αφρική, ώστε να μπορεί η αριστερά να περάσει και να ανοιχτεί στα ουτοπικά τοπία της λογοτεχνίας, των ιδεών, της χωρίς σύνορα σκέψης, της κοινωνίας χωρίς εξουσίες, της ανήσυχης αναζήτησης και των ονείρων της νεολαίας. Στη Μαρία Κατεργάρη, που του στάθηκε σταθερά με αγάπη όλα αυτά τα χρόνια, σε όλη του την οικογένεια, εκφράζουμε τη συμμετοχή μας στον βαθύ πόνο τους», σημειώνει.