Η οικονομία «εισήλθε σε μια καθοδική πρωτοφανούς ταχύτητας και έντασης, με τις περισσότερες ανεπτυγμένες οικονομίες να βρίσκονται αντιμέτωπες με τις χειρότερες επιδόσεις τους από τη Μεγάλη Ύφεση» προειδοποιούν οι οικονομολόγοι Tom Orlik και Jamie Rush σε μια έκθεσή τους, επισημαίνοντας πως «σε σύγκριση με τις προσδοκίες που υπήρχαν στην αρχή του έτους, το κόστος της χαμένης παραγωγής υπερβαίνει τα 6 τρισ. δολάρια».

Μια συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας αυτού του μεγέθους βασίζεται σε «αισιόδοξες υποθέσεις τόσο για τη διάρκεια της πανδημίας όσο και για την ανάκαμψη», αναφέρουν, υπογραμμίζοντας τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής, στην προσπάθειά τους να μετριάσουν το πλήγμα. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν των ΗΠΑ θα συρρικνωθεί 6,4%, ενώ το ΑΕΠ της ευρωζώνης αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 8,1%. Η οικονομία της Ιαπωνίας θα συρρικνωθεί κατά 4%, ενώ η Κίνα θα επεκταθεί με τον πιο αργό ρυθμό όλων των εποχών.

«Οι καθοδικοί κίνδυνοι είναι σημαντικοί», έγραψαν οι Orlik και Rush. Καθώς οι κυβερνήσεις προς την σταδιακή χαλάρωση του lockdown, ο κίνδυνος ενός δεύτερου κύματος εξάπλωσης θα μπορούσε να οδηγήσει στο 5,6% την παγκόσμια ύφεση. Εάν τα οικονομικά μέτρα αποδειχθούν ανεπαρκή, η ύφεση θα μπορούσε να φτάσει έως το 7,2%.

Αλλά σε αντίθεση με την ασιατική κρίση του 1997 και την παγκόσμια ύφεση του 2009, το τρέχον σοκ δεν προκαλείται από θεμελιώδεις οικονομικές και χρηματοοικονομικές ανισορροπίες. Αυτό σημαίνει ότι οι χώρες που έχουν εφαρμόσει ικανοποιητικά μέτρα στήριξης για να αντισταθμίσουν το χαμένο εισόδημα θα μπορούσαν να έχουν μια ταχεία ανάκαμψη, σημειώνουν οι οικονομολόγοι.

«Οι κυβερνήσεις μπορούν να το παρακάνουν με τα οικονομικά μέτρα. Στο τέλος, το κόστος να κάνουν πολύ λίγα θα ήταν μεγαλύτερο», αναφέρουν.