Β. Όπως βιβλίο. Τώρα, λοιπόν, χωρίς πίεση και ψυχαναγκασμό, παίρνουμε ένα βιβλίο και το… ρουφάμε. Όχι γιατί είμαστε υποχρεωμένοι λόγω καραντίνας, αλλά γιατί νιώθουμε τώρα πιο ήρεμοι να το απολαύσουμε, να καταλάβουμε καλύτερα τι λέει ο συγγραφέας, να κερδίσουμε γνώση.

Γ. Όπως γέλιο. Με το γέλιο μεταδίδεται ο ιός; Σε τι απόσταση είναι ασφαλές να ξεκαρδιζόμαστε; Μ’ ένα αστείο, με μια χαρούμενη είδηση, ένα «κακαριστό» γέλιο, έτσι χωρίς λόγο; Πώς ακούγεται το γέλιο πίσω από μια μάσκα; Καταλαβαίνει ο άλλος ότι γελάμε ή νομίζει ότι κλαίμε ή κάτι λέμε σε μια ακατάληπτη γλώσσα;

Γι’ αυτό γελάτε, ακόμα και χωρίς λόγο, εσείς μπορεί να μην γνωρίζετε γιατί γελάτε, αλλά ο άλλος καταλαβαίνει!

Δ. Όπως δύναμη. Μμμ, περίεργη λέξη. Να είμαστε δυνατοί κάθε στιγμή, κι ας είναι όλα γύρω μας παράταιρα. Θέατρα χωρίς ηθοποιούς, συναυλίες χωρίς θεατές, μουσεία χωρίς εκθέματα, μουσικές χωρίς νότες, πίνακες χωρίς χρώματα, γκαρσόνια με μάσκες, άντε να καταλάβεις τι λέει το παλικάρι πίσω από το πανί. Όμως οι σαρδέλες έχουν ακόμα «ωμέγα τρία», τα χταπόδια είναι πιο νόστιμα όταν έχουν λιαστεί πριν, η ρακή παγωμένη σε πάει ένα βήμα μπροστά, μακάρι κι ο έρωτας…

Ωχ, βιάστηκα, πάμε στο «έψιλον»…

Ε. Όπως έρωτας. Νέος έρωτας. Παλιός έρωτας. Έρωτας που ζωντανεύει. Φοβισμένος έρωτας. Δύσκολος έρωτας. Για έναν άνθρωπο, για ένα νησί, για μια ιδέα, για ένα ηλιοβασίλεμα. Ερωτευτείτε γιατί χανόμαστε!

Ζ. Όπως Ζωή. Κάθε επόμενη στιγμή, είναι ζωή. Κάθε καινούργια μέρα, είναι ζωή. Κάθε μικρή Ζωή είναι μια μεγάλη ζωή. Η Ζωούλα μας!

(Συνεχίζεται…)