Χλευάστηκε από τα κυβερνητικά ΜΜΕ και αποθεώθηκε από τα αντιπολιτευόμενα. Ένας απ’αυτούς που συμμετείχε ήταν ο συγγραφέας Θανάσης Χειμωνάς, ο οποίος πέντε χρόνια μετά εμφανίζεται επικριτικός για τους «Μένουμε Ευρώπη». 

“Γιατί πολλοί από αυτούς που διαδήλωναν τότε δίπλα μας υπέρ της αξιοκρατίας και των μεταρρυθμίσεων είναι πια σφουγγοκωλάριοι και γλείφτες της τωρινής εξουσίας. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα διορίστηκαν, “χώθηκαν”, τρούπωσαν και πλέον αποθεώνουν την νυν κυβέρνηση όταν κάνει αυτά που στηλιτεύαμε στην προηγούμενη”, αναφέρει μεταξύ άλλων στην ανάρτησή του ο συγγραφέας. 

“Άλλοι έγιναν (ή αποδείχτηκαν) εθνικιστές, ρατσιστές και φασίστες που χθες διαδήλωναν γυμνόκωλοι για το δήθεν ξεπούλημα της Μακεδονίας και σήμερα μιλάνε για “λ@θρο” και επικροτούν την αστυνομική βία”, προσθέτει ο Θανάσης Χειμωνάς. 

Η ανάρτηση του Θανάση Χειμωνά 

Βλέπω πολλούς καλούς φίλους να ανεβάζουν ποστ και φωτογραφίες για το Μένουμε Ευρώπη που ξεκίνησε σαν σήμερα πριν πέντε χρόνια. Προφανώς διατηρώ κι εγώ πολύ έντονες αναμνήσεις από εκείνη την αλλόκοτη και σκοτεινή εποχή και δεν κρύβω πως νιώθω περήφανος που συμμετείχα ενεργά σε εκείνη την προσπάθεια, μιλώντας στη Χαλκίδα σε μία εκδήλωση για το Ναι πλάι στον Αρίστο Δοξιάδη.

Μέχρι εκεί όμως. Πλέον μόνο θλίψη.

Γιατί το κίνημα Μένουμε Ευρώπη έχει πάψει να υπάρχει εδώ και καιρό.

Γιατί πολλοί από αυτούς που διαδήλωναν τότε δίπλα μας υπέρ της αξιοκρατίας και των μεταρρυθμίσεων είναι πια σφουγγοκωλάριοι και γλείφτες της τωρινής εξουσίας. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα διορίστηκαν, “χώθηκαν”, τρούπωσαν και πλέον αποθεώνουν την νυν κυβέρνηση όταν κάνει αυτά που στηλιτεύαμε στην προηγούμενη

Άλλοι έγιναν (ή αποδείχτηκαν) εθνικιστές, ρατσιστές και φασίστες που χθες διαδήλωναν γυμνόκωλοι για το δήθεν ξεπούλημα της Μακεδονίας και σήμερα μιλάνε για “λ@θρο” και επικροτούν την αστυνομική βία.

Υποτίθεται πως το Μένουμε Ευρώπη ήταν ένα κίνημα υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας. Φαίνεται όμως πως πολλοί από αυτούς που διαδήλωναν μαζί μας (και φυσικά δε μιλάω για τον απλό κόσμο) απλώς θεωρούσαν πως η Ευρώπη ήταν έναν αναγκαίο κακό, ένα ανάχωμα σε κάποια φανταστική κομμουνιστική απειλή.

Τελικά, ήμασταν πολύ λιγότεροι από ό,τι πιστεύαμε.

Γι αυτό λοιπόν, μόνο θλίψη για τη σημερινή επέτειο