“Πρόκειται για μια σειρά που βασίζεται σε πρωτογενές σενάριο. Το υπογράφει ο Μάκης Πιτταράς. Ναι, πραγματεύεται καταστάσεις του στρατού, την κωμική του πλευρά, θα έλεγα, με έναν τρόπο που αναγνωρίζεται από τον θεατή, ασχέτως αν έχει ή όχι βιωματική σχέση με αυτόν τον θεσμό. Γιατί οι γυναίκες δεν πάνε στρατό και τελευταία δεν θέλουν να πάνε ούτε οι άντρες. Τον αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι, ανεξάρτητα που βγάζουν πολεμικές κορόνες αυτό το διάστημα. Η σειρά μας είναι λοιπόν μια καραμπινάτη κωμωδία. Εμπλέκονται δύο στρατόπεδα στη μεθόριο με τη Βουλγαρία και δύο Έλληνες διοικητές εκ διαμέτρου αντίθετοι.

Ερωτηθείς να “μοιράζεται την καρέκλα του σκηνοθέτη με τον Μιχάλη Βογιατζάκη”, ο Γιάννης Μπέζος απαντά: 

“Εξ ανάγκης το κάνω. Τι εννοώ; Ο Μιχάλης Βογιατζάκης είναι εξαιρετικός στη δουλειά του. Πρόκειται για την πρώτη του σκηνοθεσία, μέχρι τώρα δούλευε ως βοηθός σκηνοθέτη. Έχουμε αναλάβει λοιπόν διαφορετικούς τομείς, όπως έκανα παλιά και με τον Ανδρέα Μορφονιό. Έχω επάνω μου το κομμάτι της διαχείρισης του κειμένου, το οποίο αλλάζω αρκετά όταν χρειαστεί, τη σχέση με τους ηθοποιούς, την προετοιμασία, αλλά και τη διαχείριση των σχέσεων με τον σταθμό. Ο Μιχάλης έχει αναλάβει το γύρισμα αυτό καθαυτό. Στην καρέκλα του σκηνοθέτη θα παραμείνω όσο χρειαστεί. Μετά θα κάνω πίσω. Είναι πολύ κουραστικό πράγμα το γύρισμα. Διάφοροι συνάδελφοί μου μιλούν και δίνουν την εντύπωση ότι όταν εργαζόμαστε κάνουμε την πλάκα μας. Αυτά είναι μπούρδες. Γνωστοί λαϊκισμοί ανθρώπων που τους αρέσει να δημιουργούν κλίμα παιδικής χαράς, κάτι που προσωπικά σιχαίνομαι.”