Με εναλλαγή στο ύφος και τους τόνους, την τελευταία εβδομάδα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έστειλε ουκ ολίγες φορές το μήνυμα ότι πρέπει να λήξουν οι παραφωνίες και οι δημόσιες αμφισβητήσεις, που δίνουν λαβή στα ΜΜΕ και τη Ν.Δ. να στρέφει την προσοχή στα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ, επιτρέποντας να αλλάζει η ατζέντα από τα πεπραγμένα της κυβέρνησης.
Πότε με το καλό, πότε με το άγριο, ο Αλέξης Τσίπρας ουσιαστικά είπε τις προηγούμενες μέρες ότι ο πρόεδρος του κόμματος είναι ο ίδιος, δεν υπάρχει συλλογική ηγεσία, επομένως ο ίδιος έχει την κεντρική ευθύνη των αποφάσεων. Όπως επίσης ότι η συνεχής πρόκληση εσωστρέφειας υπονομεύει την αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Επί της ουσίας ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει να μαζέψει το κόμμα από δύο μπάντες:
•Αυτούς που προβαίνουν σε χοντροκομμένες δηλώσεις που αποκλίνουν από τη γραμμή και το ύφος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, όπως πρόσφατα η Τζάκρη, και υποκρύπτουν προσωπική στρατηγική και απεύθυνση στο ειδικό ακροατήριο που απευθύνεται ο εκάστοτε βουλευτής, κομματικός κ.λπ.
•Αυτούς που στην ουσία επιχειρούν να αμφισβητήσουν πολιτικά τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και να ενισχύσουν τη θέση τους στο χρηματιστήριο των εσωκομματικών συσχετισμών.
Το «πειθαρχικό» που ανήγγειλε την περασμένη Πέμπτη ο Τσίπρας και αποφασίστηκε σε πιο μαζεμένη εκδοχή την Τρίτη – κατ’ άλλους, εκ της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, αποσύρθηκε αποδίδοντας τις σχετικές αρμοδιότητες σε αυτούς που ήδη τις έχουν, τον γραμματέα του κόμματος και τη γραμματέα της Κ.Ο. – ενδεχομένως έχει εφαρμογή στην πρώτη κατηγορία και δυσκολότερα στη δεύτερη, καθώς δύσκολα θα επιβληθούν κυρώσεις σε στέλεχος που ουσιαστικά εκφράζει πάγιες ιδεολογικές και πολιτικές απόψεις, που στην παρούσα φάση αποκλίνουν από τη γραμμή που έχει χαράξει η ηγεσία.
Σε κάθε περίπτωση για την ηγεσία πρωταρχικής σημασίας είναι το μήνυμα που μετέφερε διά της πρόθεσης να συστήσει πειθαρχικό όργανο και το μήνυμα αυτό για την ώρα ελήφθη, τουλάχιστον όσον αφορά την περίπτωση του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ο οποίος φέρεται να παραδέχτηκε ότι έκανε λάθος ως προς τη δημόσια διαφωνία του και το τάιμινγκ. Αμύνθηκε ωστόσο λέγοντας αφενός ότι η διαφωνία του με το «πολιτικός απατεώνας» απηχεί την πάγια στάση του αναφορικά με το ύφος του αντιπολιτευτικού λόγου, αφετέρου έδειξε στην πλευρά των προεδρικών επισημαίνοντας ότι πρώτοι ανέδειξαν το θέμα πριν το πάρει χαμπάρι ο πολιτικός αντίπαλος.

Οι τόνοι έπεσαν τις τελευταίες ημέρες, όμως φαίνεται να διαμορφώνεται μια «ψυχροπολεμική» ισορροπία μεταξύ Τσίπρα και Τσακαλώτου.
Από τη μία ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται αποφασισμένος να προχωρήσει στη δημιουργία του κόμματος που έχει στο μυαλό του – θυμίζουμε εδώ για ακόμη μια φορά ότι στις αρχές του καλοκαιριού, στη συνέντευξή του στην Όλγα Τρέμη, είχε προϊδεάσει για έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ στον οποίο η ανθρωπογεωγραφία θα αλλάξει εντελώς σε ένα με δυο χρόνια.
Από την άλλη ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, που εμφανώς αντέδρασε σπασμωδικά δύο εβδομάδες περίπου μετά την «καρατόμησή» του από τη θέση του σκιώδους τσάρου της Οικονομίας, φαίνεται να βρίσκεται σε φάση αναπροσδιορισμού του ρόλου του εντός κι εκτός του κόμματος.
Από τον Αύγουστο και μετά, ο τέως ΥΠΟΙΚ είχε βγει πιο μπροστά ασκώντας κριτική για τα οργανωτικά και τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ, παίρνοντας τα ηνία μεταξύ των κομματικών που συγκροτούν την εσωκομματική αντιπολιτευτική «ομπρέλα» (Σκουρλέτης, Φίλης, Βούτσης, με την προσθήκη τους τελευταίους μήνες των Παπαδημούλη και Δραγασάκη). Με την αποδυνάμωση Τσακαλώτου ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε να αποδυναμώσει συνολικά το εσωκομματικό μέτωπο, το οποίο πάντως δεν φαίνεται να κινείται ενιαία πάντα.
Το επόμενο διάστημα η πλευρά των αμφισβητιών το πιθανότερο είναι ότι θα συνεχίζει να μετρά στην πράξη τα όρια του Τσίπρα σε αυτή τη νέα φάση.