«Χαίρομαι που δουλεύω αλλά ομολογώ ότι και η ίδια η δουλειά, μου δημιουργεί άγχος, παίρνω ένα ρίσκο. Παρά τα τεστ, η έγνοια δεν φεύγει. Είναι όλα παρακινδυνευμένα. Με το εμβόλιο, προσδοκούμε όλοι, ότι θα προλάβουμε το καλοκαίρι να κάνουμε περιοδεία. Κόντρες στο θέατρο δεν είδα, ούτε είδα τους ηθοποιούς να διχάζονται. Ποιος μπορεί να σε κατηγορήσει που δουλεύεις;».

«Βλέπω απαίσια όνειρα»

«Η καθημερινότητά μου άλλαξε πολύ -δούλευα όλη μέρα. Τώρα, βγάζω τον σκύλο βόλτα, δύο φορές την μέρα και μένω σπίτι. Δεν έχω παράπονο. Χειροτέρεψε όμως η ποιότητα του ύπνου μου. Βλέπω απαίσια όνειρα, μια διαρκή απειλή. Εχω ένα Netflix στο σαλόνι κι ένα στον ύπνο μου».

«Το θέατρο μου έλειψε πολύ. Βέβαια τέτοιες μέρες θα ήμουν τρελός από δουλειά, με τις διπλές παραστάσεις, γιατί για μας οι γιορτές είναι ζόρι. Ωστόσο η καθημερινότητα του θεάτρου, είναι μια ευχάριστη ρουτίνα, τρόπος ζωής. Χριστούγεννα στο σπίτι, αλλά όχι όπως τα θέλω. Θα πάω το απόγευμα να δω τον εγγονό μου και δέκα θα γυρίσω σπίτι. Οπως και να το κάνουμε, αισθάνομαι σαν υπό κράτηση».