Συγκεκριμένα, τα εκατοντάδες  φλαμίνγκο του μοναδικού υδροβιοτόπου (του τρίτου σε μέγεθος στην Ελλάδα) μαζεύονται το ένα δίπλα στο άλλο και κυριολεκτικά γίνονται ένα σώμα προκειμένου να αντιμετωπίσουν το κρύο!

Με κακοκαιρία εν όψει και θαρρείς προβλέποντας την, τα πουλιά, όπως δείχνουν οι φωτογραφίες του Χριστόφορου Σαμαρά που δημοσιεύει το stonisi.gr, μαζεύονται από ολόκληρη την αλυκή και ζεσταίνουν το ένα το άλλο.

«Ο χιονιάς είναι μια δύσκολη δοκιμασία για τα πουλιά που προφανώς προσπαθούν να προφυλαχθούν, πέρα από οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα όπως η λήψη τροφής» είχε πει η περιβαλλοντολόγος Ελένη Γαληνού.

Οι παράκτιοι υδροβιότοποι του κόλπου Καλλονής αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους πόρους του οικολογικού κεφαλαίου της Λέσβου και όχι μόνο.

Αποτελούν ένα ενιαίο οικολογικό σύστημα, καθώς στην περιοχή υπάρχει ένα μωσαϊκό αλυκών, εκβολών μικρών ποταμών και χείμαρρων, καλαμιώνων, πευκοδάσους και ελαιώνων.

Έτσι οι σχηματιζόμενοι υγρότοποι χρησιμεύουν ως καταφύγιο και τόπος αναπαραγωγής πολυάριθμων σπάνιων και προστατευόμενων ειδών πουλιών.

Στο σύνολό τους έχουν ενταχθεί στο Εθνικό και Ευρωπαϊκό Κατάλογο «Ειδικών Περιοχών Διατήρησης της Φύσης» του Δικτύου NATURA 2000.

Η περιοχή φιλοξενεί 252 είδη πτηνών εκ των οποίων 87 είναι προστατευόμενα είδη. Σημαντικότερο όμως είναι ότι 101 είδη πουλιών φωλιάζουν, αριθμός που κρίνεται ιδιαίτερα αξιόλογος, ενώ 66 είδη είναι μεταναστευτικά.

Τα τελευταία χρόνια λόγω του ενδιαφέροντος της παρατήρησης των πουλιών (bird-watching) ο υδροβιότοπος είχε εξελιχθεί  έναν πόλο έλξης ενδιαφέροντος επισκεπτών επιστημόνων-φυσιολατρών.

Είδη όπως καστανόχηνες, αβοκέτες, καλαμοκανάδες, μαυροπελαργοί, λευκοπελαργοί, χαλκόκοτες, θαλασσοκόρακες, φαλαρίδες, πετροτριδίλες, λευκοτσικνιάδες, σταχτοτσικνιάδες, κύκνοι και άλλα συναντούνται στην περιοχή.

Φοινικόπτερα, τα γνωστά ροζ φλαμίνγκο, μπορεί να τα δει κανείς 12 μήνες το χρόνο αν και δεν αναπαράγονται στο νησί αλλά σε περιοχές της Τουρκίας.