Κάποτε στην Ινδία, στα ορυχεία του Κουντούρ, της επαρχίας Τσάντρα Πραντές, εξορύχθηκε ένα μεγάλο μπλε διαμάντι. Τα ίχνη της ανακάλυψης αυτής χάνονται στο χρόνο, αλλά το διαμάντι αυτό έμελλε γύρω στα 1666 να περάσει στα χέρια του Γάλλου εμπόρου πολύτιμων λίθων, του μεγάλου τυχοδιώκτη και ταξιδευτή, Ζαν Μπατίστ Ταβερνιέ.

Κανείς δεν γνωρίζει τον προηγούμενο ιδιοκτήτη, ούτε πότε ακριβώς βρέθηκε το μυθικό αυτό πετράδι, και από ποιον. Λέγεται μάλιστα ότι ο Ταβερνιέ απέκτησε το βαρύτιμο αυτό διαμάντι, με δόλιο τρόπο, πιθανότατα με κλοπή. Λέγεται επίσης ότι μια βαριά κατάρα έπεφτε πάνω στον εκάστοτε ιδιοκτήτη του διαμαντιού.

Όταν το 1668, ο πολυπράγμων Ζαν Μπατίστ Ταβερνιέ επέστρεψε στη Γαλλία, πούλησε το διαμάντι στον θρυλικό βασιλιά της Γαλλίας, Λουδοβίκο ΙΔ΄, τον επονομαζόμενο «Βασιλιά Ήλιο» έναντι 220.000 λιβρών (147 κιλά) χρυσού. O Ταβερνιέ, εκτός του χρυσού πήρε σαν συμπληρωματική αμοιβή, και έναν τίτλο ευγενείας, συγκεκριμένα έγινε βαρόνος της περιοχής του Ομπάν. Το άκοπο διαμάντι είχε αρχικά σχήμα τριγωνικό, βάρος 112,23 καράτια (22,446 γρ.) και το βαθύ μπλε χρώμα του ήταν τόσο μοναδικό, ώστε αρχικά ονομάστηκε «Tavernier Blue Diamond», ενώ όταν αποκτήθηκε από τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΔ΄ ονομάστηκε «Bleu de France» (μπλε της Γαλλίας).

Ο Λουδοβίκος, το 1678, ανέθεσε στον επίσημο κοσμηματοποιό της Αυλής, Ζαν Πιτό, την εκ νέου κοπή του διαμαντιού, κι έτσι μετά από εργασίες 2 ετών προέκυψε το 67,125 καρατιών (13,425 γρ.) διαμάντι «Bleu de France», που είχε το μέγεθος αυγού περιστεριού, και το οποίο ο βασιλιάς της Γαλλίας τοποθέτησε σε μια καρφίτσα για γραβάτα.

Ο Ζαν Πιτό, δημιούργησε στην καρδιά του διαμαντιού, έναν ήλιο με 7 ακτίνες, κάτι που παρέπεμπε ευθέως στον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΔ΄, που επονομαζόταν «Βασιλιάς Ήλιος», ενώ ο αριθμός «7» έχει πολλούς συμβολισμούς στην βιβλική Γένεση.

Το 1749, ο εγγονός του Λουδοβίκου ΙΔ΄, και νέος βασιλιάς της Γαλλίας, Λουδοβίκος ΙΕ΄, ανέθεσε στον κοσμηματοποιό της Αυλής, Αντρέ Ζακμέν, να χρησιμοποιήσει το μπλε διαμάντι, κατασκευάζοντας ένα πολύπλοκο μενταγιόν για το «Τάγμα του Χρυσόμαλλου Δέρατος». Ο Ζακμέν, δημιούργησε μια σύνθεση  που εκτός από το μπλε διαμάντι, περιλάμβανε έναν δράκο από κόκκινο σπινέλιο, που εξέπνεε «φλόγες» φτιαγμένες από 83 μικρότερα κόκκινα διαμάντια, ενώ για την αναπαράσταση του «χρυσού δέρατος» χρησιμοποιήθηκαν 112 κίτρινα διαμάντια. Επρόκειτο για μια πραγματικά περίτεχνη κατασκευή. Το κόσμημα έπεσε σε αχρηστία μετά τον θάνατο του Λουδοβίκου ΙΕ΄, και τελικά το μπλε διαμάντι κληρονόμησε ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄, που έμελλε να είναι ο τελευταίος βασιλιάς της Γαλλίας, και η σύζυγός του Μαρία Αντουανέτα.

Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1792, ενώ το βασιλικό ζεύγος ήταν φυλακισμένο στο φρούριο του Τεμπλ περιμένοντας τη δίκη του, κλέφτες διέρρηξαν το κτίριο όπου φυλάσσονταν τα πολύτιμα βασιλικά αντικείμενα και κοσμήματα. Η επιχείρηση της διάρρηξης ήταν καλά οργανωμένη, κράτησε 5 μέρες, και κλάπηκαν όλα σχεδόν τα βασιλικά κοσμήματα, πολλά σπάνια έργα τέχνης, και κομψοτεχνήματα φτιαγμένα από πολύτιμα υλικά.  

Ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄, τελικά αποκεφαλίστηκε στην γκιλοτίνα στις 21 Ιανουαρίου του 1793, και η Μαρία Αντουανέτα στις 16 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου. Ο θάνατός τους, θεωρήθηκε αποτέλεσμα της κατάρας του μπλε διαμαντιού.

Το μπλε διαμάντι, μετά την εξαφάνισή του, το 1792, πιθανότατα πέρασε στο Λονδίνο όπου κόπηκε σε 2 μικρότερα διαμάντια. Το μεγαλύτερο από τα δύο αυτά διαμάντια, έγινε αργότερα γνωστό σαν «Hope Diamond», όταν εμφανίστηκε μετά από χρόνια στην Αγγλία. Οι ιστορικοί ερευνητές υποστηρίζουν πως ο Γάλλος διαρρήκτης Καντέ Γκιγιό, συμμετείχε στην κλοπή του κοσμήματος και του διαμαντιού, βασιζόμενοι στο γεγονός ότι το 1796 προσπάθησε να πουλήσει το βαρύτιμο σπινέλιο του κοσμήματος, αλλά έπεσε θύμα στην παγίδα που τού έστησε ο -επίσης διάσημος κλέφτης- Λανκρί ντε λα Λουαγιέλ, ο οποίος κατάφερε να τον παραδώσει στους διώκτες του. Έτσι, ο Καντέ Γκιγιό, θεωρείται άλλο ένα θύμα της κατάρας του μπλε διαμαντιού.

Ο ιστορικός Ρίτσαρντ Κούριν, υποστηρίζει ότι στην κλοπή των βασιλικών κοσμημάτων και του μπλε διαμαντιού, ήταν σχεδιασμένη από τον επαναστάτη Ζορζ Δαντόν, ο οποίος με το διαμάντι αυτό, ήθελε να «δωροδοκήσει» τον Δούκα της Αυστρίας, Κάρολο Γουλιέλμο του Μπράουνσβικ, ο οποίος μετά την εκτέλεση των Γάλλων βασιλιάδων, είχε εισβάλλει με το στρατό της Αυστρίας στη Γαλλία, και απειλούσε να κυριεύσει το Παρίσι. Μην ξεχνάμε ότι η Μαρία Αντουανέτα ήταν κόρη του πανίσχυρου αυτοκράτορα της Αυστρίας, Φραγκίσκου Α΄. Όταν ο Δούκας του Μπράουνσβικ απέτυχε και αναγκάστηκε να περάσει στην Αγγλία όπου βρισκόταν η κόρη του Καρολίνα, το 1805,  κυνηγημένος από τον Ναπολέοντα, είχε μαζί του το μπλε διαμάντι. Άλλο ένα θύμα της κατάρας του μπλε διαμαντιού.

Η Καρολίνα Μπράουνβικ, είχε παντρευτεί τον αντιβασιλέα της Αγγλίας, Γεώργιο Δ΄, που τελικά βασίλεψε, αλλά έζησαν χωριστά, κι αυτή πουλούσε κάθε τόσο διάφορα κοσμήματα για να ζήσει. Μάλιστα ο ανεψιός της Κάρολος Φρειδερίκος, είχε αργότερα στην κατοχή του ένα μπλε διαμάντι 13,75 καρατιών, που θεωρείται κομμάτι του αρχικού μπλε διαμαντιού.

Το μεγαλύτερο διαμάντι εντοπίζεται τελικά στο Λονδίνο, το 1812, στην κατοχή του εμπόρου διαμαντιών, Ντάνιελ Ελίασον, από τον οποίο το αγόρασε τελικά ο διακεκριμένος τραπεζίτης Τόμας Χόουπ. Από τότε, το μπλε διαμάντι ονομάστηκε «Hope Diamond». Αργότερα το κληρονόμησε ο Φράνσις Χόουπ, ο οποίος μάλιστα συνδέθηκε ερωτικά με τη διάσημη αρτίστα Μέι Γιοχέ, αλλά το 1896, κήρυξε πτώχευση, και δεν μπορούσε να πουλήσει κανένα περιουσιακό του στοιχείο χωρίς την έγκριση του βασιλιά. Έτσι, το 1902, η Μέι Γιοχέ τον εγκατέλειψε, κι έφυγε με τον γιο του δημάρχου της Νέας Υόρκης Πούτναμ Στρονγκ. Έτσι, ο Φράνσις Χόουπ, θεωρείται επίσης θύμα του μπλε διαμαντιού.

Το διαμάντι βρέθηκε στα χέρια του εμπόρου πολύτιμων λίθων, Σάιμον Φράνκελ, ο οποίος το 1908, το πούλησε στον Σελίμ Χαμπίμπ, έναν Τούρκο έμπορο και συλλέκτη διαμαντιών, που ενεργούσε για τον σουλτάνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Αβδούλ Χαμίντ. Τελικά ο Σουλτάνος διέταξε τον έμπορο να πουλήσει το διαμάντι όταν ο θρόνος του άρχισε να τρέμει, το 1909. Ο έμπορος Σελίμ Χαμπίμπ, πτώχευσε και καταστράφηκε, ενώ ο Αβδούλ Χαμίντ ήταν ο τελευταίος μεγάλος σουλτάνος μέχρι το 1881, όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέρρευσε οικονομικά, για να καταλυθεί αργότερα, το 1908, από τους Νεότουρκους. Έτσι, ο σουλτάνος Αβδούλ Χαμίντ, θεωρείται κι αυτός θύμα της κατάρας του μπλε διαμαντιού.

Το 1910, ο Γάλλος έμπορος πολύτιμων λίθων, Σιμόν Ροζενό, αγόρασε το μπλε διαμάντι για 400.000 φράγκα και το πούλησε λίγο αργότερα στον διάσημο κοσμηματοποιό Πιερ Καρτιέ, για 550.000 φράγκα.

Το 1911, ο Καρτιέ, πούλησε το διαμάντι στο πάμπλουτο ζεύγος ΜακΛίν, για 300.000 δολάρια (8,3 σημερινά εκατομμύρια), και οι ΜακΛίν προσέλαβαν τον πρώην πράκτορα Ουίλιαμ Σιντέλ να το φυλάει. Η εκκεντρική κυρία Εβελιν ΜακΛίν, πολλές φορές έκρυβε το διαμάντι και έκανε παιχνίδι με τους καλεσμένους της για την ανεύρεσή του. Οι κληρονόμοι της κυρίας Μακλίν, πούλησαν τελικά το διαμάντι μαζί με άλλα κοσμήματα, στον θρυλικό κοσμηματοποιό της Νέας Υόρκης, Χάρι Ουίνστον, κι αυτός αφού πρώτα έκανε μια μικρή επέμβαση στη βάση του για να λάμπει καλύτερα, το πούλησε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Σμιθσόνιαν.

Tο μεγάλο μπλε διαμάντι, υπάρχει ακόμη στο Μουσείο Σμιθσόνιαν. Παρόλα αυτά, πίσω του έχει αφήσει ίχνη από την κατάρα που το συνοδεύει. Ο μέγας τυχοδιώκτης Ζαν Μπατίστ Ταβερνιέ, λέγεται ότι κατασπαράχθηκε από λύκους ή άγρια σκυλιά στην Κωνσταντινούπολη, η επίσημη ερωμένη του Λουδοβίκου ΙΔ΄, μαντάμ Ντε Μοντεσπάν που κάποτε το φορούσε, εγκαταλείφθηκε άσπλαχνα στη μοίρα της, ο Νικολά Φουκέ (υπουργός Οικονομικών του Λουδοβίκου ΙΔ΄) ατιμάστηκε, δικάστηκε σε ισόβια, και πέθανε στη φυλακή, η πριγκίπισσα Ντε Λαμπάϊγ που κάποτε φόρεσε το μπλε διαμάντι, λιντσαρίστηκε από τον όχλο στο Παρίσι, ο Σίμον Μενθαρίδης που το πούλησε στον Σουλτάνο σκοτώθηκε πέφτοντας από γκρεμό μαζί με τη γυναίκα και το παιδί του, ο σουλτάνος Αβδούλ Χαμίντ πέθανε έκπτωτος και ατιμασμένος, και οι έμπιστοί του Αμπού Σαμπί, Εμβέρ Αγά, Κουλούμπ Μπέη, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, κρεμάστηκαν και ατιμάστηκαν από τον όχλο. Ο λόρδος Φράνσις Χόουπ καταστράφηκε οικονομικά, ενώ η ακριβοπληρωμένη ερωμένη του Μέι Γιοχέ, πέθανε πάμπτωχη κι εγκαταλειμμένη. Από το κοσμικό ζεύγος των ΜακΛίν, ο Έντουαρντ πέθανε με σαλεμένα λογικά σε ηλικία 51 ετών, ενώ η Έβελιν πέθανε νεότατη από πνευμονία.

Έτσι, παρότι έχουν περάσει πολλοί αιώνες από τότε, και το μπλε διαμάντι σπάνια εκτίθεται στο ευρύ κοινό του Μουσείου Σμιθσόνιαν, δεν είναι λίγοι αυτοί που αισθάνονται ένα ρίγος  να διαπερνά τη σπονδυλική τους στήλη, όταν το μπλε του φως αντανακλάται στις ακμές του.

Διαβάστε επίσης:

Adidas vs Puma: Ένα οικογενειακό ντέρμπι μέχρι θανάτου – Ναζί, ίντριγκες και καινοτομίες (pic/vid)

Stromae: Ο Βέλγος ράπερ στην κορυφή της Ευρώπης – Οι στίχοι για τον άγνωστο πατέρα και οι κρίσεις πανικού (vid)

Jaques Boni: Το αφεντικό του τελευταίου παραδοσιακού καμπαρέ στο Παρίσι – Ποιο είναι το «Aux trois Mailletz» (pic/vid)