Ο «Γύρος της Γαλλίας» ή «Tour de France» όπως είναι γνωστός παγκοσμίως, είναι το μεγαλύτερο ποδηλατικό γεγονός του πλανήτη. Είναι ένας αγώνας με 21 επιμέρους ημερήσιες ποδηλατικές κούρσες, και ολοκληρώνεται σε 23 συνολικά μέρες.

Η υπόθεση Ντρέιφους και ο «πόλεμος» των εφημερίδων

Την εποχή εκείνη η Γαλλία συγκλονιζόταν από την «Υπόθεση Ντρέιφους», και η χώρα είχε διχαστεί ως προς την αθωότητα ή την ενοχή του στρατιωτικού Άλφρεντ Ντρέιφους, που κατηγορούνταν ότι έδωσε στρατιωτικά μυστικά στους Γερμανούς, και δικαζόταν για εσχάτη προδοσία.

Η υπόθεση εκτός από εθνικιστικές κορώνες, υπέκρυπτε και στοιχεία αντισημιτισμού, αναγκάζοντας τον συγγραφέα Εμίλ Ζολά να δημοσιεύσει στον Τύπο την πασίγνωστη πλέον ανοιχτή επιστολή με τίτλο: «Κατηγορώ», επικεντρώνοντας στην ανθρωπιστική και κοινωνική διάσταση της υπόθεσης.

Κάποια στιγμή, ο εκδότης της εφημερίδας «Le Velo» πήρε θέση υπέρ της αθωότητας του Ντρέιφους, εξοργίζοντας μερικούς διαφημιζόμενους βιομηχάνους, οι οποίοι από αντίδραση προχώρησαν στη δημιουργία της εφημερίδας «L’ Auto».

Παρόλα αυτά, η κυκλοφορία της «L’ Auto» δεν ήταν η αναμενόμενη, και οι συμμετέχοντες αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα αθλητικό γεγονός, που θα λειτουργούσε και διαφημιστικά, προωθώντας τη νέα εφημερίδα.

Πώς άρχισε ο «Γύρος της Γαλλίας»

Έτσι, ο πρώτος «Γύρος της Γαλλίας» έγινε το 1903, και το αρχικό σχέδιο προέβλεπε μια κούρσα 5 σταδίων που θα διαρκούσε από 31 Μαΐου έως 5 Ιουλίου, ξεκινώντας από το Παρίσι και σταματώντας διαδοχικά στη Λιόν, τη Μασσαλία, το Μπορντό, και τη Νάντη, απ’ όπου οι ποδηλάτες θα επέστρεφαν για να τερματίσουν στο Παρίσι. Οι κούρσες θα γίνονταν και το βράδυ, ενώ οι τερματισμοί θα γίνονταν το απόγευμα. Παρόλα αυτά, τα έξοδα των αθλητών ήταν μεγάλα, και αρχικά μόνο 15 ποδηλάτες δήλωσαν συμμετοχή.

Τότε οι διοργανωτές περιόρισαν τον αγώνα σε 19 μέρες, αλλάζοντας τις ημερομηνίες από 1- 19 Ιουλίου. Επίσης, πρόσφεραν καθημερινή αποζημίωση σε κάθε ποδηλάτη που θα κάλυπτε τουλάχιστον 20 χλμ. ημερησίως, ίση με το μεροκάματο εργοστασίου. Μείωσαν το κόστος της συμμετοχής από 20, σε 10 φράγκα, όρισαν το πρώτο βραβείο στα 12.000 φράγκα, και θέσπισαν βραβείο 3.000 φράγκων για το νικητή κάθε μέρας. Έτσι, υπήρξαν τουλάχιστον 80 συμμετοχές, ρεκόρ για τέτοιο αγώνα. Ανάμεσα στους ποδηλάτες ήταν ο Μορίς Γκαρέν, ο «ακαταπόνητος» Ιπολίτ Οκουτυριέ, και ο Γερμανός πρωταθλητής, Γιόζεφ Φίσερ.

Οι περισσότεροι ποδηλάτες εγκατέλειψαν τις δύο πρώτες μέρες, και μόνο 24 συνέχισαν απτόητοι. Ο «Γύρος της Γαλλίας» έληξε στη Βιλ ντ’ Αβρέ, στα περίχωρα του Παρισιού, έξω από το εστιατόριο «Per Auto», με νικητή τον Μορίς Γκαρέν, και στη συνέχεια ακολούθησε η επίσημη άφιξη των αθλητών στο Παρίσι, και συγκεκριμένα στο ποδηλατοδρόμιο του «Parc des Princes» όπου οι ποδηλάτες έκαναν μερικούς γύρους προς τέρψη των χιλιάδων θεατών που τους αποθέωσαν.

Ήταν τέτοιος ο φανατισμός του πρώτου αγώνα, που η κόντρα συνεχίστηκε και στον επόμενο «Γύρο της Γαλλίας» του 1904, και πολλοί πίστεψαν ότι δεν θα ξαναγινόταν διοργάνωση για τρίτη χρονιά.

Πολλοί αθλητές προσπάθησαν να εξαπατήσουν του κριτές, μερικοί ποδηλάτες δέχτηκαν επίθεση από θαυμαστές των αντιπάλων, και έγιναν σοβαρά επεισόδια στις ανηφόρες των λόφων του Σεντ Ετιέν, όπου θεωρείτο η πρωτεύουσα της γαλλικής ποδηλασίας.

Πολλοί πρωτοπόροι ποδηλάτες ακυρώθηκαν (ανάμεσά τους και ο Μορίς Γκαρέν), και τελικά η αποκατάσταση ήρθε  μήνες αργότερα, το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς. Η εφημερίδα «L’ Auto» στο πρωτοσέλιδό της, έγραφε «ΤΕΛΟΣ», απογοητευμένη από την τροπή και τα έκτροπα του αγώνα.

Από το 1903 μέχρι σήμερα

Ωστόσο, το 1905, ο «Γύρος της Γαλλίας» έγινε ακόμη μεγαλύτερος με 11 στάδια (από 6 που ήταν) και η κούρσα κατόρθωσε να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των φιλάθλων, εκτοξεύοντας τις πωλήσεις της εφημερίδας «L’ Auto» από 25.000 σε 60.000 φύλλα ημερησίως, για να φτάσει μετά από 5 χρόνια (το 1908) στα 250.000 φύλλα ημερησίως.

Ο «Γύρος της Γαλλίας» εξελισσόταν συνεχώς. Οι πρώτες έξτρα διαδρομές στα Πυρηναία, προστέθηκαν το 1910. Ο ιδιοκτήτης του ποδηλατοδρόμιου «Παρκ ντε Πρενς», παλιός ποδηλάτης και δημοσιογράφος Ανρί Ντεγκράνζ, ο οποίος ήταν η ψυχή και το μυαλό της διοργάνωσης, ήταν υπέρμαχος της παραδοσιακής ποδηλασίας, και μέχρι το 1930, επέμενε να επισκευάζουν οι ίδιοι οι αθλητές τα ποδήλατά τους σε περίπτωση βλάβης, ενώ έπρεπε να αρχίζουν και να τελειώνουν τον αγώνα με το ίδιο ποδήλατο. Ο «Γύρος της Γαλλίας» πέρασε διάφορα στάδια, αλλά κατάφερε να επιζήσει σαν διοργάνωση.

Έτσι, από μια πολιτική κόντρα, και 2 αντίπαλες εφημερίδες, άρχισε μια μεγάλη αθλητική διοργάνωση, που τελικά γιγαντώθηκε μαζί με την εφημερίδα που την ξεκίνησε. Ο «Γύρος της Γαλλίας» σταμάτησε το 1940, με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, άρχισε ξανά το 1947, και συνεχίζεται ασταμάτητα αφού είναι πλέον ένα τεράστιο αθλητικό γεγονός.

See more

 Όσο για τις εφημερίδες που το ξεκίνησαν, η εφημερίδα «Le Velo» που έβγαινε σε χαρτί πράσινης απόχρωσης, έκλεισε δυστυχώς το 1904, ενώ η  «L’ Auto» που για να ξεχωρίζει βγήκε σε χαρτί κίτρινης απόχρωσης (γι’ αυτό και ο νικητής του «Γύρου της Γαλλίας» φορά πάντα ένα κίτρινο ζέρσεϊ μπλουζάκι) διασώθηκε, και μετά τον πόλεμο άλλαξε όνομα δίνοντας τη θέση της στη διάσημη πλέον αθλητική εφημερίδα «L’ Equipe», η οποία τον Φεβρουάριο του 1946 άρχισε να εκδίδεται 3 φορές την εβδομάδα, ενώ το 1948 έγινε καθημερινή εφημερίδα, κι από τότε μέχρι τις μέρες μας παραμένει η μεγαλύτερη καθημερινή αθλητική εφημερίδα της Γαλλίας.

Διαβάστε επίσης:

Σοκ στην Premier League: «Ο Σίγκουρντσον κατηγορείται για παιδοφιλία»

Formula 1: Τρομακτικό ατύχημα με Φερστάπεν και Χάμιλτον – Διακοπή του αγώνα (Video)

Αντέλ: Ούρλιαζε για να χάσει το κάρφωμα το Αντετοκούνμπο (Photos & Video)